Εθνικάρα, αρκεί να παίζουν τα δικά μας παιδιά

Διαβάζοντας σχόλια πριν και μετά τους αγώνες της εθνικής, καταλαβαίνεις τον βασικότερο λόγο που αποκαλείται αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Γιατί αντιπροσωπεύει πλήρως την οπαδική… νοσταλγία που μας δέρνει.

Για τους Ολυμπιακούς καλή και άξια υποστήριξης είναι η εθνική αρκεί να παίζει ο Φορτούνης, για τους ΠΑΟΚτσήδες μόνο αν συμμετέχει ο Ντέλιας, για τους Παναθηναϊκούς ο Ιωαννίδης κοκ.

Κι αν δεν βρίσκουν παίκτη εγνωσμένης αξίας στην ομάδα τους, κάποιος Απιθανόπουλος αρκεί, φτάνει να είναι δικό τους παιδί.

Διαβάστε επίσης: Το κρίσιμο 48ωρο για Πετρούσεφ και το «DNP» με τους Κινγκς που δείχνει… αποδέσμευση

Με τον Φορτούνη συμβαίνει σταθερά τα τελευταία χρόνια, έσχατη περίπτωση ο Ντέλιας.

Ο τελευταίος βέβαια έχει το προνόμιο να είναι εξαιρετικά αγαπητός σε όλο το φίλαθλο κοινό, καθώς αποτυπώνει στο χόρτο αυτό που περιγράφουν οι σκληροπυρηνικοί ως against modern football.

Κόντρα στην εξέλιξη του σύγχρονου ποδοσφαίρου που αναζητά κατά βάσει δεκαθλητές με ολίγον από mma, αυτός συνδυάζει με απόλυτη αρμονία ταλέντο, χάρη, ποδοσφαιρική αλητεία και φαντασία. Δεν είναι ποδοσφαιριστής είναι αέρας, αυτό που λέμε «πληρώνω εισιτήριο μόνο για να τον δω».

Διαθέτει και χαρακτήρα ο μικρός, πάει ένας χρόνος που μας συστήθηκε στη Νίκαια μαζεύοντας σταθερά όλα τα φώτα πάνω του. Υπεραρκετό διάστημα έως σήμερα, για να έβγαζε τσογλανισμό ή βεντετισμό έστω.

Δεν έχει αλλάξει ωστόσο, κουβαλάει ακόμα το μνημειώδες χαμόγελο της πρώτης φοράς σα να λέει «εντάξει δεν έκανα και κάτι σπουδαίο, ένας παίκτης σαν όλους τους άλλους είμαι» αφενός, το ρεπερτόριο του ολοένα και εμπλουτίζεται αφετέρου.

Άλλος στην θέση του, θα είχε χτυπήσει δυο μανίκια και με την πάροδο του χρόνου θα απασχολούσε λιγότερο τα αθλητικά media και περισσότερο την Κατερίνα Καινούργιου για την σχέση του με μοντέλο του Κολωνακίου.

Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν σημαίνουν πως ο Πογιέτ είναι… μπούφος που του έδωσε φανέλα βασικού μόλις προχθές, σε ένα άκυρο φιλικό.

Το ότι ένας ποδοσφαιριστής έχει μαζεμένα όλα τα χαρίσματα μαζί με άλλα τόσα που είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχουν, δεν του εξασφαλίζουν φανέλα βασικού ούτε στην ομάδα του ούτε στην εθνική. Το φίλαθλο κοινό έχει το ελεύθερο να πιστεύει ότι θέλει, η βαρύτητα της άποψης του εξηγήθηκε επαρκώς κάποτε από τον Κλιντ Ίστγουντ.

Όλοι εμείς οι απέξω που είμαστε απλοί θεατές, αντιλαμβανόμαστε το ποδόσφαιρο ως θέαμα και απόλαυση, άρα η οπτική μας είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη του εκάστοτε προπονητή, που ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα και όχι την χαρά και την τέρψη μας.

Έχουμε το ελεύθερο να ονειρευόμαστε πως αν ήταν βασικός με την Γαλλία, θα έκανε την μαγική τακουνιά του Καραϊσκάκης και εκστασιασμένος ο Μακρόν θα ζητούσε να τον ανταλλάξει με τρεις ντουζίνες Rafale.

Αν ζητήσεις από φιλάθλους να φτιάξουν την ιδανική 11άδα, εκτός από το ότι δεν θα συμφωνήσουν ποτέ, θα βάλουν πέντε ζογκλέρ άλλους τόσους γκολτζήδες κι έναν τερματοφύλακα για το τυπικό. Κι όταν αντικρίσουν τον ηλεκτρονικό πίνακα στο τέλος, θα γράφει έξι γκολ ενεργητικό και δεκαεπτά παθητικό.

Ο προπονητής δεν αμολάει απλά έντεκα καλούς στο χόρτο, κύριο μέλημα του είναι η σύνθεση, το ταίριασμα 11 διαφορετικών προσωπικοτήτων και χαρακτήρων, για να παράγουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Κυρίως όμως, στοχεύει στην προσαρμογή όλων στις απαιτήσεις και τις προδιαγραφές της ομάδας αλλά και της διοργάνωσης.

Οι ομάδες στις οποίες διαπρέπουν ο Ντέλιας κι ο Φορτούνης μαζί με τις υπόλοιπες εν Ελλάδι που τροφοδοτούν την εθνική, παίζουν από την φύση τους κυριαρχικό ποδόσφαιρο.

Στα 40 ματς τον χρόνο που δίνουν στην Ελλάδα, μπαίνουν στο γήπεδο ως αφεντικά, σχεδόν πάντα κόντρα σε κλειστές άμυνες.

Δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην Ευρώπη, ούτε ο ΠΑΟΚ έπαιξε κλεφτοπόλεμο με την Άιντραχτ, ούτε ο Ολυμπιακός με την Γουέστ, ούτε η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟ με Μαρσέιγ, Ντιναμό, και Μπράγκα. Σε Πανευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο η εθνική Ελλάδος είναι Λεβαδειακός, αντιμετωπίζοντας λοιπόν πάντα πολύ ανώτερες, ανώτερες και στην καλύτερη ισάξιες ομάδες, επιβάλλεται κατά βάσει να παίζει κλεφτοπόλεμο.

Άρα, το να σχηματίζεις άποψη για το ποιος πρέπει να παίζει και ποιος όχι στον Λεβαδειακό της Ευρώπης με αποκλειστικό γνώμονα αυτό που παρουσιάζει με τις υπερδυνάμεις στο πρωτάθλημα, είναι ο ορισμός της αμπαλίασης. Εμείς ως πελάτες θαυμάζουμε την Jaguar f-pace, ο οδηγός κι ο μηχανικός όμως που ξέρουν πως τελειώνει η άσφαλτος κι ακολουθεί κατσικόδρομος, θα προτιμήσουν ακόμα και Suzuki Samurai του 90 για να πάνε σίγουρα.

Στην εθνική του Ρεχάγκελ ο αντίστοιχος Ντέλιας ή Φορτούνης ήταν ο Τσάρτας, ο el όμως mago ήταν παγκίτης.

MUST READ

Ο Μποντιρόγκα τον «έσφαξε» ξανά γιατί ο Ολυμπιακός κοιτάει…

Euro σηκώσαμε με βασικούς κάτι σκυλιά του πολέμου όπως ο Ζαγοράκης, ο Καραγκούνης κι ο Μπασινάς…

Γράψτε το σχόλιο σας