Στέλιος Σεραφείδης: Ένας χρόνος χωρίς το αιώνιο σύμβολο της ΑΕΚ (pic & vids)

«Επιθυμία όλων των εν ζωή παλαίμαχων είναι να μπούμε στο γήπεδο για 20 λεπτά και μετά ας έρθει το τέλος. Είναι σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Εδώ οι πρόσφυγες στήριξαν τα σπίτια και τα όνειρά τους, τις οικογένειές τους. Ποντιακός ελληνισμός, σύσσωμη η προσφυγιά, οι κάτοικοι της Φιλαδέλφειας. Θα νιώσουν υπερήφανοι όταν ετοιμαστεί το γήπεδο. Να μου δοθεί η δυνατότητα, σε μένα και σε πολλούς ακόμα συμπαίκτες και φίλους στην ηλικία μου να το απολαύσουμε. Να μην το χάσουμε. Λέμε να το προλάβω και… ας ξεμπαρκάρω». Ήταν τα λόγια του συγκινημένου Στέλιου Σεραφείδη, σε μία συνέντευξή του στην κάμερα της NOVA μέσα στην υπό ανέγερση τότε «Αγιά Σοφιά», 2,5 χρόνια περίπου πριν τα εγκαίνια του νέου γηπέδου της ΑΕΚ.

Για πάντα εκεί

Δυστυχώς δεν πρόλαβε. Όπως και πολλοί ακόμη επώνυμοι και ανώνυμοι φίλοι της ομάδας που έφυγαν από τη ζωή όλα αυτά τα χρόνια περιμένοντας την εκπλήρωση του ονείρου, έτσι και ο αγαπημένος όλων των ΑΕΚτζήδων. Στις 4 Ιανουαρίου του 2022 ο «κυρ Στέλιος» λύγισε μετά από μεγάλη μάχη με τον καρκίνο και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών, βυθίζοντας στο πένθος την «κιτρινόμαυρη» οικογένεια και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Λίγους μήνες πριν η Ένωση μπει επιτέλους στο νέο της σπίτι και η ιστορία αρχίσει να γράφεται ξανά στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκεί, όμως, που η μορφή και η παρουσία του θα δεσπόζει για πάντα. Κι ας μην πρόλαβε να δει την ΑΕΚ να παίζει έστω αυτά τα 20 λεπτά. Θα κοιτάζει περήφανα από τον πυλώνα της «Αγιά Σοφιάς» και θα καμαρώνει.

Διαβάστε επίσης: Μπακς – Γουίζαρντς 123-113: Γιάννης από άλλον πλανήτη, ισοπέδωσε τους Γουίζαρντς

Ο ορισμός της ανιδιοτέλειας

Ο Στέλιος Σεραφείδης δεν ήταν για την ΑΕΚ ένας ακόμη παλαίμαχος. Δεν ήταν ένας ποδοσφαιριστής που απλά φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα κι έγραψε τη δική του ιστορία, μικρή ή μεγάλη. Ο Στέλιος Σεραφείδης ήταν η ίδια η ΑΕΚ. Και όταν λέμε ΑΕΚ, δεν εννοούμε μόνο ποδόσφαιρο. Εννοούμε το μπάσκετ, το χάντμπολ, όλα τα τμήματα της ερασιτεχνικής που στήριζε με την παρουσία του παρά την ηλικία και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. Ήταν το καλύτερο παράδειγμα αγνής και ανιδιοτελούς αγάπης. Δεν ζητούσε ποτέ τίποτα, μόνο έδινε. Γι’ αυτό και αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο της ΑΕΚ, που στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του ένιωσε πως έχασε δικό του άνθρωπο.

Συγκλόνισε εκείνη τη μέρα του Σεπτεμβρίου του 2021 όταν έχοντας πάρει μόλις το εξιτήριο από το νοσοκομείο και παρά τις συμβουλές των γιατρών για το αντίθετο, πήγε στο ΟΑΚΑ για να δει την ΑΕΚ στο παιχνίδι με τη Λαμία. «Μου δώσατε λίγη ζωή και είμαι καλύτερα! Πάμε όλοι μαζί για την ΑΕΚάρα μας», ήταν μερικά από τα λόγια του που ακούστηκαν από τα μεγάφωνα του γηπέδου πριν τη σέντρα. Έδωσε μάχες με τον δικό του τρόπο για να επιστρέψει η ΑΕΚ στη φυσική της έδρα. Για να αποκτήσει το δικό της γήπεδο. Από δημοτικά συμβούλια και συλλαλητήρια μέχρι τις τηλεοράσεις. Ήταν η ψυχή της ΑΕΚ και η φωνή του κόσμου της.

Αιώνιο σύμβολο

Γι’ αυτό και πέραν του πυλώνα στη Νέα Φιλαδέλφεια, η ΑΕΚ έδωσε το όνομά του στο νέο γήπεδο των Σπάτων. Το «Σεραφείδειο», που αποτελεί κατά κύριο λόγο έδρα της Β’ ομάδας, θα είναι εκεί για να θυμίζει για πάντα αυτή τη θρυλική μορφή του συλλόγου, έστω κι αν για λίγους μήνες δεν πρόλαβε να δει ούτε αυτό ολοκληρωμένο. Χάρη σε αυτές τις δύο σπουδαίες πρωτοβουλίες της ΑΕΚ και του Δημήτρη Μελισσανίδη, ο Στέλιος Σεραφείδης πέρασε στην αιωνιότητα της Ένωσης και θα αποτελεί παντοτινή έμπνευση για όλους στην κοινωνία της ΑΕΚ.

Η σύνδεσή του με την ομάδα ξεκίνησε το μακρινό 1951 όταν σε ηλικία 16 ετών εντάχθηκε στον Δικέφαλο, ακολουθώντας τον μεγαλύτερο αδερφό του Λάμπη, και παρέμεινε εκεί για μία και πλέον εικοσαετία, μέχρι που κρέμασε τα γάντια του το 1972. Φόρεσε τη φανέλα της Ένωσης σε 323 επίσημους αγώνες, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1963, 1968, 1971) και τρία κύπελλα (1956, 1964, 1966).

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Γράψτε το σχόλιο σας