Μη αναστρέψιμη κατάσταση για τους «εργολάβους της δημοσιοκαφρίας»

Η λογική «δεν τελείωσε τίποτε, ο Ολυμπιακός έχει το προβάδισμα» έχει βάση και μάλιστα ισχυρή, σε θεωρητικό, τουλάχιστον, επίπεδο. Επειδή, όμως, το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα που έχουν μιλήσει οι μουγγοί με όσα συμβαίνουν ή μπορούν να συμβούν η Ομόνοια έχει, κάποιες έστω, πιθανότητες να ανατρέψει το σε βάρος της 2-0 από μια απείρως καλύτερη ομάδα (Ολυμπιακός) και … τηρουμένων των θαυμάτων του ποδοσφαίρου να προκριθεί αυτή στους ομίλους του UEFA Champions League.

Έως εδώ κυριαρχεί η λογική, ακόμη και η ποδοσφαιρική και κανείς δεν δικαιούται να μην τη λαμβάνει υπόψη του, όσο … Μπαρτσελόνα κι αν αισθάνεται απέναντι στους Κύπριους.

Εκεί που το μέτρο έχει απωλεσθεί εντελώς και η κατάσταση θυμίζει προθάλαμο ψυχιατρείου είναι στο πως μια μερίδα, η γνωστή μερίδα, των Μ.Μ.Ε. αντιμετώπισε τη νίκη του Ολυμπιακού, δηλαδή τι προέκρινε πως χρειάζεται να προβληθεί, τι να αποσιωπηθεί και τι να υπονοηθεί.

Ο λόγος για τους γνωστούς εργολάβους της δημοσιοκαφρίας, τα πληρωμένα πιστόλια της εξημέρωσης, τα γνωστά τοις πάσι «χρυσά αγόρια» της κατευθυνόμενης κειμενογραφίας. 

Εκεί, η κατάσταση δεν γίνεται, πλέον, να αντιμετωπίζεται με βάση παραδεκτές ανθρώπινες ικανότητες και νόρμες και απαιτείται άλλου είδους προσέγγιση, ιατρική κατά βάση, για να διερευνήσει κανείς τις μύχιες σκέψεις των καθοδηγητών ( οι κειμενογράφοι απλώς πληρώνονται για μια δουλειά) μιας προσέγγισης, που προέρχεται από τις χειρότερες εμπνεύσεις των απανταχού ψεκασμένων δουλοπάροικων της ενημέρωσης.

Η λογική είναι απλή: «αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα ήταν πατίνι». Αν, δηλαδή, ο διαιτητής είχε τη δυνατότητα να τρέχει στο χώρο μαζί με τον Ραντζέλοβιτς και τον αμυντικό της Ομόνοιας, να βλέπει εκ του σύνεγγυς πως σπρώχνονται ή πως πιέζει ο ένας τον άλλο για να πάρει καλύτερη θέση και τον έλεγχο της μπάλας ή πως επιχειρεί να εκμεταλλευθεί τη θέση του και να βγάλει τον αντίπαλο εκτός τροχιάς στη διάρκεια της πορείας, τότε ίσως θα μπορούσε να διακόψει τη φάση στο ξεκίνημα της καταλογίζοντας «επιθετικό φάουλ» στον Σέρβο του Ολυμπιακού, άρα δεν θα προέκυπτε το πέναλτι.

Μα, αυτό ακριβώς συνέβη: ο διαιτητής τα είδε όλα αυτά με τα μάτια του V.A.R. και έπραξε αυτό που ο ίδιος θεώρησε ορθό, σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού. Στη διάθεση του διαιτητή ήταν όλη η σύγχρονη τεχνολογία, απείρως διευκρινιστικότερη από αυτή της τηλεοπτικής εικόνας που έβλεπε τη φάση από το ξεκίνημα της έως την κατάληξη της.

Ο χρήστης της τεχνολογίας αυτής, ο V.A.R. σε συνεννόηση και με τον A/V.A.R. προσέγγισαν τη φάση όπως οι κανόνες επιβάλλουν, έκριναν ότι δεν συντρέχει ουδείς λόγος παράβασης κάποιου κανόνα του παιχνιδιού ( δηλαδή δεν υπάρχει φάουλ από κανένα εκ των δυο ποδοσφαιριστών) και ο διαιτητής αποφάσισε, κυρίαρχα (έτσι δεν λέει κι ο γίγας Κλάτενμπεργκ;) να καταλογίσει την προφανή παράβαση (που δεν χρειάζονταν κανένα V.A.R.), το πέναλτι.

Η ίδια ακριβώς διαδικασία είχε ξεκινήσει και ολοκληρωθεί λίγα λεπτά πριν, όταν ο Ελ Αραμπί κρατήθηκε, μέσα στην περιοχή, προφανέστατα από το χέρι του αμυντικού της Ομόνοιας στην προσπάθεια του να φτάσει τη μπάλα για να επιχειρήσει κεφαλιά και ούτε ο V.A.R., ούτε ο A/V.A.R., ούτε ο διαιτητής διέκριναν παράβαση κανόνα του παιχνιδιού και δεν καταλόγισαν καμία ποινή. 

Η φάση, σύμφωνα με την κοινή λογική, ήταν για να καταλογιστεί πέναλτι. Είναι πανομοιότυπη με αυτή που καταλόγισε πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού σε κράτημα του Τοροσίδη ο διαιτητής του αγώνα με τη Μίλαν και φωτοτυπία εκείνης στον διαβόητο αγώνα με την  Ξάνθη, όπου ο περιβόητος Τζήλος την ώρα εκείνη … κοιτούσε την Γιαδικιάρογλου, που κοιτούσε την Πετροπούλου, που κοιτούσε την Πετροβασίλη κι έδειξε «παίζετε»…

Ο πάτος του βαρελιού των απανταχού ψεκασμένων του ποδοσφαιρικού κορωνοϊού δεν έχει ξυθεί ακόμη. Για τους κάθε λογής επικοινωνιακούς παρατρεχάμενους ύψιστη αρετή είναι «τα εμά εμά και τα εσά εμά», δηλαδή, σε απλά ελληνικά, ζήτω ο Τσιαμούρης και όλοι οι συνάδελφοι του κάτοικοι Ρόδου ή Θεσσαλονίκης.

Συνιστάται αρμοδίως ψυχραιμία! Αν από το ξεκίνημα αυτής της ιστορίας ανακαλύπτονται υπόγειες διαδρομές και «προστασίες της επένδυσης» με αφορμή καθαρότατες φάσεις με καθαρές διαιτητικές αποφάσεις και με την λειτουργία V.A.R., τότε τα πράγματα μπορεί, στη συνέχεια, να οδηγήσουν κατευθείαν στον θάλαμο του ψυχιατρείου.

Είναι κατανοητή η ανάγκη, η μύχια επιθυμία να αποκλειστεί ο Ολυμπιακός για να δικαιωθεί το παραλήρημα των ενεργούμενων της ενημέρωσης, αλλά, δυστυχώς, οι εξελίξεις βρίσκονται εκτός των αρμοδιοτήτων τους ή των ορίων των επιθυμιών τους. Έχει πολύ δρόμο ακόμη κι αν από την αρχή εμφανίζονται σημάδια της ασθένειας, τότε καταλαβαίνετε τι θα συμβεί εάν προκύψει έξαρση.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Κατά τα άλλα είναι σαφές πως για τον Ολυμπιακό τίποτε δεν τελείωσε, όλα είναι ακόμη ανοιχτά και στο τραπέζι, αλλά με καλύτερους όρους. Αυτό το ξέρει καλύτερα από τον καθένα ο οργανισμός του Ολυμπιακού.

Γράψτε το σχόλιο σας