Πορτρέτο του Σαραβάκου, να παίζει μπουζούκι…

Σε περίπτωση που πριν την έναρξη του πρωταθλήματος με ρωτούσαν ποιες από τις ομάδες με τις βαριές φανέλες που θα αντιμετωπίσει ο ΠΑΟΚ τις πρώτες αγωνιστικές, υπολογίζω περισσότερο, σίγουρα ο Παναθηναϊκός θα ήταν στο τρίτο σκαλί του βάθρου.

Πρώτο θα έβαζα το χαρτί, δεύτερο το κολάρο -για λόγους που εξήγησα πριν από τις μεταξύ μας αναμετρήσεις- και τον βάζελο τρίτο επειδή δεν υπάρχει άλλος με βαριά φανέλα.

Παρακολουθώντας μερικούς από τους αγώνες του, χωρίς να αναθεωρήσω κάτι σχετικά με την αγωνιστική του δυναμική, διαπίστωσα πως δεν είναι ευκαταφρόνητος αντίπαλος.

Φέτος οι πράσινοι βιώνουν μια κατάσταση που για εμάς εδώ στον ΠΑΟΚ είχε γίνει τρόπος ζωής επί σειρά ετών, οπότε ήταν πολύ εύκολο να καταλάβω κάθε πτυχή των συναισθημάτων που βγάζουν.
Λόγω της οικονομικής ανέχειας και των προβλημάτων που απορρέουν από αυτήν, υπάρχει συσπείρωση, θετική αύρα και κ@ύλα.

Το διαπιστώνει ο καθένας βλέποντας παιγνίδια τους, ο κόσμος συμπαραστέκεται, φωνάζει, συμμετέχει, έτσι συμβαίνει όταν ο κίνδυνος του καταποντισμού ή και της διάλυσης είναι υπαρκτός, το ένστικτό της αυτοσυντήρησης σε αναγκάζει να δεις τα πράγματα αλλιώς και κινητοποιείται όλο σου το είναι.

Παρεμπιπτόντως, η κατανόηση της κατάστασης δε σημαίνει και συμπάθεια, αν και τέως ομοιοπαθής. Ακόμα κι αν ξεχνούσα πως είναι αυτοί που καθιέρωσαν τη βρωμιά και τη διαπλοκή στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, το πανό

«Λευτεριά στην π@@τάνα του Βορρά», όταν κάναμε αγώνα για να απαλλαγούμε από ιδιοκτήτες που αποδεδειγμένα έβαζαν χέρι στα ταμεία της ΠΑΕ, δε θα ξεχαστεί ποτέ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η εντός γηπέδου αντιπαλότητα ξεπερνιέται, αφού ο απέναντι είναι σε κατάσταση ανάγκης! Εννοείται πως στο χόρτο δεν τον λυπάσαι, ούτε ειρωνεύεσαι όμως την προσπάθεια για να παραμείνει ζωντανός.

Αυτόν που είναι στα τάρταρα αν δεν τον σέβεσαι, σίγουρα δε τον λοιδορείς για τον αγώνα που κάνει, ειδικά όταν αυτός αφορά την ίδια του την ύπαρξη.

Όταν εκείνοι δε σεβάστηκαν τη δική μας μάχη επιβίωσης, μας έδειξαν το δρόμο τώρα, που εκείνοι βρέθηκαν στην ίδια θέση με μας.

Επιστρέφοντας στο βασικό θέμα, σε ΠΑΟΚ, κολάρο, χαρτί που έτσι ή αλλιώς οι εταιρίες στηρίζονται σε γερά θεμέλια, οι απαιτήσεις είναι άλλες, ο κόσμος είναι πιο επιρρεπής στη γκρίνια, θα κάνει λάθος ένας παίκτης και θα αρχίσει η μουρμούρα, γιατί τον έβαλε ο προπονητής και γιατί διαλέξαμε αυτόν τον προπονητή και γιατί δεν πήραμε καλύτερο παίκτη και γιατί δεν τον φέραμε νωρίτερα, και-και-και. Δεν τελειώνουν αυτά, όρεξη να ΄χεις, να βρίσκεις αφορμές για να μιζεριάζεις.

Όταν το τραπέζι είναι γεμάτο, θα βρεις αφορμές να διαμαρτυρηθείς επειδή δε σου αρέσει το φαγητό, αν επιβιώνεις με το επίδομα ανεργίας του ΟΑΕΔ, θα κάνεις το σταυρό σου που βλέπεις μισό πιάτο αλάδωτες φακές, που περίσσεψαν από την προηγούμενη. Θα τρως μια κουταλιά και θα νομίζεις ότι είναι σολομός.

Θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα πως ζηλεύω τους Παναθηναϊκούς γι αυτό που ζουν, δε σας κρύβω όμως πως έστω και ελάχιστα, νοσταλγώ το συναίσθημα που νιώθαμε εκείνα τα χρόνια στον ΠΑΟΚ. Όχι τα χρόνια, αλλά το συναίσθημα που έβγαζαν οι ταλαιπωρίες και η αμφιβολία για το αύριο..

Είσαι φουλ στα χρέη, με παίκτες απλήρωτους, ξυπνάς κάθε μέρα με το άγχος μη σκάσει καμμιά προσφυγή, αν έβαλε λεφτά ο Πιεμπονγκσάντ με το καρό σακάκι, πηγαίνεις στην προπόνηση να πεις στους παίκτες «παίξτε για το τριφύλλι, για την ιστορία της ομάδας, για εμάς στην κερκίδα…».

Έχει κι αυτό τη χάρη του.

Εμείς δεν έχουμε τέτοια, αν δεν υπάρχει αγωνιστικός λόγος, οι συζητήσεις επικεντρώνονται στην πρεμιέρα της Έλλης Στάη, δεν έχουμε κάτι άλλο να μας απασχολεί…

Ουδείς επιθυμεί να ζει με αβεβαιότητα και προβλήματα, ακόμα κι αυτό όμως έχει κάτι του, η έλλειψη προβλημάτων, στην πορεία σε κάνει πιο κιμπάρη, φλώρο, ίσως και φυτό.

Κάπως έτσι έφτασαν οι γαύροι να κάνουν κερκίδα με dj, όταν δεκαετίες τώρα έχουν την ασφάλεια του θείου Σωκράτη και του Βαγγέλα που έχουν την ομάδα στην πένα, λογικό να γίνουν πιο μαλθακοί.

Δεν έχουμε γενικώς και ως ποδοσφαιρόφιλοι, την οπαδική κουλτούρα των Άγγλων, που η συμπεριφορά τους δεν προσαρμόζεται στην πορεία ή την κατάσταση της ομάδας, όσο είναι να φωνάξουν, θα φωνάξουν…

Σ΄όλο αυτό το κλίμα της γλυκιάς ανασφάλειας, έρχεται κι ο τύπος να βάλει το κερασάκι στην τούρτα, όπως οι αναφορές στα θαυματουργά μωρά του Δώνη, που σπάει κάθε ρεκόρ γραφικότητας.

Οι δημοσιογκράφιτυ ανέκαθεν τα φούσκωναν είναι η αλήθεια, στην περίπτωση αυτή όμως το έχουν τερματίσει, ποια μωρά δηλαδή;

Μουνιέ 31, Κουλιμπαλί 29, Μακέντα και Ινσούα 27, Κάτσε 26, Διούδης 25, Κουρμπέλης και Δώνης 24, Βέργος και Πούγκουρας 22, μέχρι ποια ηλικία θηλάζουν αυτοί;

Εκτός κι αν για να κάνει οικονομία ο Αλαφούζος η ΠΑΕ δεν τους νοικιάζει σπίτι και μένουν ακόμα στο πατρικό τους, οπότε δε τους λες και μαντράχαλους.

Όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται πάντως, το ξέρουν κι οι ίδιοι πως η χρονιά δε μπορεί να βγει έτσι, κάποια στιγμή το μπαλόνι θα σκάσει. Ούτε ο Δώνης είναι προπονητής της προκοπής για να κρατήσει την ομάδα όρθια, δίνοντας κίνητρο στους παίκτες.

Θα πάει όσο πάει με τα ψέμματα και το φιλότιμο και κάποια στιγμή θ΄αρχίσει η κάτω βόλτα, τη στιγμή που μιλάμε όμως, στον Παναθηναϊκό ζουν ακόμα το όνειρό τους και είναι το μοναδικό σημείο που τους καθιστά επικίνδυνους.
Κερδίζουν Πανιώνιο και Λεβαδειακό στο ΟΑΚΑ, φέρνουν με το ζόρι Χ στην Τρίπολη και η ατμόσφαιρα είναι πανηγυρική, γιατί απλά ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάτι να χάσει, κανένας δεν έχει άγχος, όλοι ζουν για το σήμερα, παίζουν για την τρέλα τους, τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους στη χειρότερη κι όπου βγει.

Κανείς δε θα ζητήσει το λόγο αν χάσουν όχι στην Τούμπα, αλλά ακόμα κι αν έχαναν στην Τρίπολη, ή δεν κέρδιζαν τον Πανιώνιο, θα είχαν όλοι να λένε για την προσπάθεια των παιδιών που συνεχίζουν υπό αντίξοες συνθήκες και παρόμοια συγκινητικά.

Ένα ενδεχόμενο καλό αποτέλεσμα στην Τούμπα θα τους έκανε και ήρωες, το πορτρέτο του Μπουζούκη θα έμπαινε δίπλα σε αυτό του Σαραβάκου.

Ιεροσυλία το παραδέχομαι, πείτε ότι θα έβαζαν τον Σαραβάκο να παίζει μπουζούκι…

Εκείνον πάντως που δεν έχει να χάσει κάτι καθώς ουδείς θα του ζητήσει το λόγο, πόσο δε όταν έχει μόνο να κερδίσει, οφείλεις να τον σεβαστείς και να τον πάρεις στα σοβαρά.

MUST READ

LIVE: Μπαρτσελόνα – Ολυμπιακός

Πλεονασμός αυτό το τελευταίο, για μια ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ που δεν υποτιμά κανέναν και τους μετρά όλους το ίδιο..

Γράψτε το σχόλιο σας