Σούπερ Λίγκα: Δεκατρία χρόνια, 13 πρόεδροι…

Οταν το 2006 ο Πανόπουλος πέτυχε το ακατόρθωτο, να ενώσει τότε -με το σχέδιο «Super League»- για πρώτη και τελευταία φορά ΟΛΕΣ τις ομάδες του πρωταθλήματος, προκειμένου η διεξαγωγή του να απαγκιστρωθεί από την «αμαρτωλή» ΕΠΑΕ και να περάσει στα δικά τους χέρια ως συνεταιρισμού, αχνοφάνηκε μια ελπίδα βελτίωσης και αναβάθμισης του προϊόντος…

Συναίνεσαν (ιστορικές στιγμές με την έννοια της σπανιότητας) Ολυμπιακός με Κόκκαλη, Παναθηναϊκός με Βαρδινογιάννη και ΑΕΚ με Νικολαϊδη (θα συμπεριελάμβανα και τον ΠΑΟΚ, αλλά ταλαιπωρούνταν φρικτά στα διοικητικά του), συμφώνησαν σε βασικούς άξονες οικονομικής ανάπτυξης κι όλα έδειχναν ότι η λογική (το κοινό συμφέρον) άρχιζε σιγά σιγά να επικρατεί…

Αμ δε! Ούτε μια διετία καλά καλά δεν κράτησε το «θαύμα» του κοινού οράματος του «συνεταιρισμού» (με την πραγματική έννοια της λέξης)! Σε κάποιους τομείς, βέβαια, υπήρξε σαφής πρόοδος (κεντρική διαχείριση τηλεοπτικών δικαιωμάτων, έγκαιρο πρόγραμμα διεξαγωγής των αγώνων, χωρίς καταγγελίες για εξυπηρετήσεις ή «πολέμους», βελτίωση των συνθηκών διεξαγωγής των ματς κ.λπ.), αλλά αυτό ήταν το μίνιμουμ. Η κεντρική ιδέα «μεγαλώνουμε όλοι εφόσον μεγαλώνουμε ΜΑΖΙ» είχε χαθεί…

Σ’ αυτά τα 13 χρόνια ύπαρξης της Super League, λοιπόν, φτάσαμε αισίως στην εκλογή (μέσω της εκάστοτε καταγραφής δυνάμεων, επιρροής και πρόσκαιρων συμμαχιών) του 13ου προέδρου της, του Μηνά Λυσάνδρου. Κατά μέσο όρο, δηλαδή, αλλάζει ο πρόεδρος κάθε χρόνο! Δύο σεζόν, άλλωστε, μόνο οι Μώραλης, Μποροβήλος και Στράτος, αξιώθηκαν, ενώ άλλοι παρέμειναν κάτι μήνες (Θανόπουλος, Πατέρας, Αγραφιώτης)…

Σ’ αυτά τα 13 χρόνια στην καρέκλα κάθησε πέντε φορές εκπρόσωπος του Ολυμπιακού (Πέτρος Κόκκαλης, Βαγγέλης Μαρινάκης, Γιάννης Μώραλης, Τάκης Αγραφιώτης, Βαγγέλης Μπαταγιάννης), δύο φορές του Παναθηναϊκού (Γιάννης Βαρδινογιάννης, Νίκος Πατέρας), δύο πια και της ΑΕΚ (Νίκος Θανόπουλος, Μηνάς Λυσάνδρου) και από μία της ΑΕΛ (Κώστας Πηλαδάκης), του Αστέρα Τρίπολης (Γιώργος Μποροβήλος), της Ξάνθης (Γιώργος Στράτος, διοικητικός πριν και στον Παναθηναϊκό) και του Εργοτέλη (ο αείμνηστος Απόστολος Παπουτσάκης)! Πέπραγμένα τους; Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο που είχαμε και έχουμε…

Και κάθε φορά που ερχόταν η ώρα (όπως κι αν ερχόταν) για την ανάδειξη του νέου προέδρου (ο οποίος κάνει και τις ΙΔΙΕΣ δηλώσεις για «ανάπτυξη», «βελτίωση» κ.ο.κ.), κάθε φορά είχα την ίδια απορία: Μα, πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται ότι αλληλοπυροβολώντας τα πόδια τους μένουν όλοι τους «κουτσοί»;

ΥΓ.: Λεπτομέρεια που δεν την είδα να καταγράφεται στα «εκλογικά ρεπορτάζ»: Αν κάποιος πανηγυρίζει, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον για την προεδρία Λυσάνδρου, αυτός είναι ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης…

ΟΙ 13 ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΗΣ SUPER LEAGUE ΑΝΑ ΣΕΖΟΝ

MUST READ

Άλλους 2.000 βαθμούς, άλλη μια θέση και το όνειρο συνεχίζεται…

2006-2007: Πέτρος Κόκκαλης
2007-2008: Γιάννης Βαρδινογιάννης
2008-2009: Κώστας Πηλαδάκης
2009-2010: Νίκος Θανόπουλος – Νίκος Πατέρας
2010-2011: Βαγγέλης Μαρινάκης
2011-2012: Απόστολος Παπουτσάκης
2012-2013: Γιάννης Μώραλης
2013-2014: Γιάννης Μώραλης
2014- 2015 Τάκης Αγραφιώτης – Γιώργος Μποροβήλος
2015-2016 Γιώργος Μποροβήλος
2016-2017 Γιώργος Στράτος
2017-2018 Γιώργος Στράτος
2018-2019 Βαγγέλης Mπαταγιάννης
2019- Μηνάς Λυσάνδρου

Γράψτε το σχόλιο σας