Η αποτυχία, ο διχασμός κι η εθνική μας μοναξιά

Η αποτυχία, ο διχασμός κι η εθνική μας μοναξιά

Δεν πρόκειται για… εθνική τραγωδία, αλλά για άλλη μια αποτυχία, η οποία έχει ονοματεπώνυμο. Η Εθνική και τα λάθη χρόνων της διοίκησης της ΕΟΚ.

Λίγη ώρα μετά την ήττα της Τουρκίας από την Εθνική Ελλάδας, ο πρόεδρος της τουρκικής ομοσπονδίας, Χέντο Τούρκογλου, έπνιξε τον καημό του και με ένα «τιτίβισμα» ευχαρίστησε όσους πάλεψαν για να διεκδικήσει η χώρα του την πρόκριση στους Ολυμπιακούς. Στα δικά μας, θα χρειαστούν αρκετές ημέρες και συνδρομή κάποιων εκ των ουκ ολίγων δημοσιογράφων, που κατά καιρούς έχει πληρώσει (με δικά μας χρήματα) για να αντιληφθεί ο Γιώργος Βασιλακόπουλος τι είναι το twitter, πώς λειτουργεί και με ποιον τρόπο μπορεί να επικοινωνήσει με τον σύγχρονο κόσμο.

Αυτό είναι το πρόβλημα; Γι’ αυτό δεν προκριθήκαμε; Καιρός είναι να πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να πούμε την αλήθεια (είμαστε σίγουροι ότι αντέχετε): Ναι, είναι κι αυτό ένα πρόβλημα, γιατί την ώρα που οι υπόλοιπες χώρες κινούνται με όρους του 2021, εμείς ακόμα (ως Ομοσπονδία) δεν έχουμε συγχρονιστεί με το μιλένιουμ.

Οι απανταχού πρόθυμοι έσπευσαν μετά τη νίκη επί της Τουρκίας να αναδείξουν την Εθνική ως ευρωπαϊκή dream team. Λες κι αποστολή μας ήταν να αποκλείσουμε τους γείτονες, όχι να προκριθούμε. Ο Πιτίνο αναμορφωτής, ο Βασιλακόπουλος ο ηγέτης, που μας έφερε τον Πιτίνο κι όλοι μαζί… στον έβδομο ουρανό αδέρφια.

Αυτοί… ανέβηκαν ψηλά, εμείς πονέσαμε από την πτώση. Πονέσαμε γιατί θέλουμε να βλέπουμε την Εθνική ψηλά, όχι τον Βασιλακόπουλο να προσπαθεί να καθρεπτιστεί, μόλις νιώσει ότι επίκειται επιτυχία. Φυσικά και δεν προκύπτει, αφού κανείς δεν δουλεύει μεθοδικά, εδώ και χρόνια. Οι μικρές Εθνικές κατακλύζονται από ημέτερους, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας προπονητικά επιτελεία, το Αναπτυξιακό είναι σαν τη χαμένη Ατλαντίδα, η παραγωγική διαδικασία έχει σταματήσει. Αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο…

Ο Βασιλακόπουλος είναι διχαστικός στο έπακρο, λες και το έχει στο DNA του. Καλά κάνει, αλλά παρασύρει και την Εθνική, με τύπους να βγαίνουν και να λένε (μετά τη νίκη επί της Τουρκίας) «γλέντα τους Βασιλακόπουλε» και τη δράση να φέρνει αντίδραση. Δεν είναι η πρώτη φορά, που η «επίσημη αγαπημένη» απαρτίζεται κυρίως από αθλητές των δύο «αιωνίων» κι επί παντοκρατορίας Άρη και ΠΑΟΚ είχαμε ανάλογο (και πιο έντονο) φαινόμενο, αλλά δεν υπήρχε διχασμός.

Η ήττα από την Τσεχία κι η μη πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι αποτυχία, η οποία περιορίζεται, λόγω συνθηκών και πολλών απουσιών. Ο συνεχιζόμενος διχασμός είναι μεγαλύτερη αποτυχία. Κι ο Βασιλακόπουλος είναι ο άνθρωπος που τον συντηρεί, γνωρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο βλάπτει την Εθνική ομάδα.

Η επικείμενη αλλαγή στην Ομοσπονδία πρέπει να φέρει ηρεμία στην «επίσημη αγαπημένη», προγραμματισμό, επανεκκίνηση του αναπτυξιακού προγράμματος (ας βγει και κάποιος άλλος παίκτης, εκτός από τον… Μπαζάρεβιτς), αναδιάρθρωση των προπονητικών επιτελείων, καθετοποίηση του τρόπου λειτουργείας των «μικρών» Εθνικών κι ενιαία προπονητική αντίληψη. Αν θέλουμε να ξαναβγούμε στους δρόμους, πανηγυρίζοντας επιτυχίες της Εθνικής μας.

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ