Μέσω του Τσιτσιπά και εννοείται και της Σάκκαρη, θα δούμε παιδάκια στα γήπεδα, να έχουν μία ρακέτα στο χέρι, να χτυπούν μπαλάκια και να αθλούνται με χαρά έχοντας τους ως πρότυπα.
Διακοπές μεν, πάνω από το κινητό δε. Κάποιες κακές συνήθειες δεν κόβονται και η γκλάβα μου δεν αλλάζει με τίποτα, για αυτό στο τετραήμερο που πέρασα στα Κουφονήσια, όποτε είχα την ευκαιρία, χάζευα στο twitter για να μην μένω εκτός τόπου και χρόνου και να έχω μία επαφή με την αθλητική καθημερινότητα.
Μέσω του κινητού πληροφορήθηκα για το 4-0 του Ολυμπιακού με την Λουκέρνη, έτσι έμαθα τις επιτυχίες στο στίβο, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ότι είχε να κάνει με τα υπόλοιπα αθλήματα.
Παρότι κάποιοι άνθρωποι από την παρέα μου με… έκραξαν (εκεί ας πούμε στο υπέροχο εστιατόριο στην παραλία Πορί, που φώναζα το ένα γκολ μετά το άλλο στον φίλο μου Αντώνη και τη νίκη του Τσιτσιπά επί του Τζόκο), δεν γινόταν να διαφοροποιήσω τη συνήθειά μου. Στην τελική στα Κουφονήσια η εταιρεία που έχω στο κινητό μου, δεν είχε και το καλύτερο σήμα, οπότε όταν έβρισκα 3G, ξέκλεβα κάποιες στιγμές για μάθω τα νέα.
Έτσι λοιπόν παρακολούθησα την πορεία του Στέφανου Τσιτσιπά στο Τορόντο. Προσωπικά από τένις ξέρω ελάχιστα πράγματα. Είχα παίξει μία φορά στη ζωή μου όντας κάκιστος (ζήτημα να ήμουν 13 ετών) και η ενασχόλησή μου με αυτό ήταν περισσότερο με ηλεκτρονικά παιχνίδια, καθώς είχα… εθιστεί στο Virtual Tennis από την εποχή των ηλεκτρονικάδικων.
Τέλος πάντων, η δική μου ιστορία δεν έχει και μεγάλη σημασία, εκτός και αν θέλει κανείς να τον πάω καμιά κόντρα ή ένα στοιχηματάκι στο Virtual Tennis 2.
Φοβερή λοιπόν ήταν η ανταπόκριση του κόσμου στον άθλο του #Tsitsifast. Το χάρηκαν με την ψυχή τους όλοι, τον χειροκρότησαν, ένιωσαν δέος για το πόσο πάλεψε απέναντι στον GOAT Ναδάλ (ναι Σάββα το παραδέχομαι).
Ακόμα πιο ενοχλητική όμως ήταν η στάση εκείνων που έχουν επαφή με το άθλημα, πριν οι υπόλοιποι το μάθουν (βάζω και εμένα σε αυτούς που δεν το γνωρίζουν). Λες και μπήκε κάποιος στα χωράφια τους, λες και το τένις είναι μόνο για λίγους και εκλεκτούς. Και δεν μπορώ να το καταλάβω ειλικρινά, γιατί πριν λίγο καιρό όλοι αυτοί είχαν το παράπονο ότι το εν λόγω άθλημα δεν έχει αγκαλιαστεί από τον κόσμο όπως θα έπρεπε.
Στην εποχή όμως των social media, όπου η είδηση μεταδίδεται αστραπιαία με ένα tweet ή ένα ποστάρισμα, είναι κρίμα να μην εκμεταλλευτούμε αυτήν την κατάσταση για καλό της χώρας μας και του αθλητισμού. Όσο μένος βγάζουν σε ένα απροσδόκητο γεγονός και λάθος σχόλιο, άλλο τόσο χαρά και πρόοδο είναι ικανά να προσφέρουν με την σωστή χρησιμοποίησή τους.
Μέσω του Τσιτσιπά και εννοείται και της Σάκκαρη, θα δούμε παιδάκια στα γήπεδα, να έχουν μία ρακέτα στο χέρι, να χτυπούν μπαλάκια και να αθλούνται. Όπως συνέβη κάποτε με το μπάσκετ ελέω Γκάλη, όπως συνέβη με τον στίβο και τις επιτυχίες εκεί, όπως έγινε από την θρυλική ντριμ τιμ της άρσης βαρών, όπως κορίτσια ασχολήθηκαν με το γυναικείο μπάσκετ μετά την επιτυχία της Εθνικής στο Ευρωπαϊκό.
Αυτό θα πρέπει να κρατήσει κάθε πικρόχολος που δεν θέλει άλλους στα λεγόμενα και ως… ενδότερά του. Και ας μην έχει δει ο καθένας τον Αγκάσι, τον Σάμπρας και τα υπόλοιπα παιδιά. Και ας ήταν μικρός το 2004 με την Δανιηλίδου και δεν είχε τις εικόνες από τα κατορθώματά της.
Ας χαρούμε που τα παιδιά του στίβου και ο Στέφανος, ομόρφυναν λιγάκι το μουντό και μαύρο καλοκαίρι μας που διαλύθηκε από τις φονικές πυρκαγιές.
Παράλληλα να είμαστε υπερήφανοι που με τις επιτυχίες τους κάποια παιδάκι και γιατί όχι και κάποιοι μεγάλοι, θα στραφούν στον αθλητισμό. Θα αφήσουν τους υπολογιστές και τα κινητά τους, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τους καφέδες, και θα λιώσουν σε ένα γυμναστήριο, στο χορτάρι, στο ταρτάν κάποιου δημοτικού σταδίου και σε γήπεδο μπάσκετ.
Μακριά από τις κακές συνήθειες, την ανούσια ανεμελιά. Εγώ από εδώ και πέρα θα παρακολουθώ περισσότερο τένις και θα ενημερώνομαι για αυτό εξαιτίας του Στέφανου. Και γιατί όχι, όταν νιώσω ότι έχω κάποιες παραπάνω γνώσεις θα πω και την άποψή μου. Στην τελική έχουμε ελευθερία λόγου και σκέψης, εάν ενοχλούμε προσπεράστε μας.
ΥΓ. Μην κρίνεις για να μην κριθείς. Οσο για την χαρά του ελληνικού αθλητισμού και για το αν καταπραΰνει τις «πληγές» μας; Μακάρι να έχει τη δύναμη να το κάνει. Το έχουμε ανάγκη…
ΥΓ2 Με τον μπασκετικό Ολυμπιακό θα ασχοληθούμε τις επόμενες ημέρες που ξεκινάει και η προετοιμασία της ομάδας του Πειραιά.
ΥΓ3 Είχα ανάγκη να γράψω αυτό το μπλογκ. Όπως είχα ανάγκη και αυτό το τετραήμερο ηρεμίας και περισυλλογής. Εάν σας βγάλει ο δρόμος για τα Κουφονήσια, ή σας τα προτείνει κάποιος ως διακοπές, μην πείτε όχι. Πανέμορφα νερά, προσιτός κόσμος, ανεπανάληπτο φαγητό, λογικές τιμές. Το σημαντικότερο είναι πως δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο. Κοντά όλα, με τα πόδια και με παραλίες χωρίς ξαπλώστρες. Ομπρελίτσα να μάθετε να βάζετε στην άμμο και θα περάσετε τέλεια. Σας το συνιστώ..