Επέστρεψε η λογική, νίκησε και τον εαυτό του

Επέστρεψε η λογική, νίκησε και τον εαυτό του

Ο Ολυμπιακός ήταν ισοπεδωτικός στο Λουξεμβούργο, έκανε 27 τελικές, μπορούσε σκορ-ρεκόρ, αλλά αρκείται σε μία νίκη λυτρωτική νίκη, που αλλάζει το κουμπί της ψυχολογίας.

Η σύγκριση μεταξύ του Ολυμπιακού και της Ντουντελάνζ είναι μάταια. Ανούσια. Αλλά ανούσια τη θεωρούσε και η Μίλαν πριν από έναν μήνα, όταν αναγκάστηκε να νικησει με το ζόρι στο 93′. Οι Ερυθρόλευκοι απέχουν ποιοτικά από την αντίπαλό τους, όσο ο Πειραιάς από το Λουξεμβούργο. Αλλά το βράδυ της Πέμπτης δεν αντιμετώπισαν μόνο τη συμπαθή και άκρως μαχητική ομάδα από τη χώρα των 602.000 κατοίκων. Ο Πέδρο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του είχαν να τα βάλουν με τους εαυτούς τους.

Ο μοναδικός τρόπος να μην νικούσε ο Ολυμπιακός την Ντουντελάνζ ήταν να αυτοκτονήσει. Μία κατάσταση όχι άγνωστη για τους Ερυθρόλευκους τις τελευταίες εβδομάδες. Το ίδιο έργο «παίχτηκε» με τον ΠΑΟΚ, με τη Μίλαν, με την ΑΕΚ. Ο Πέδρο Μαρτίνς το είπε μετά το τέλος του αγώνα ότι είχε δει πάλι την ομάδα του να κυριαρχεί στα προηγούμενα παιχνίδια της. Την είχε δει να σπαταλάει δεκάδες ευκαιρίες. Και να μην νικάει. Σε παιχνίδια που έπρεπε και που το δικαιούνταν.

Τον Ολυμπιακό τον… έπνιγε το δίκιο του. Τον έπνιγε το «γαμώτο», που προέκυπτε από τα τόσα άτυχα αποτελέσματα, αλλά και από την απαράδεκτη εικόνα του αγώνα με τον ΟΦΗ. Παρότι από το πρώτο λεπτό του αγώνα στο Λουξεμβούργο φάνηκε ότι οι Πειραιώτες είναι το μεγάλο μέγεθος, η ομάδα που μπήκε στο γήπεδο για να νικήσει, η αστοχία έκανε την εμφάνισή της. Και μαζί το άγχος, η αγωνία για ένα ανεπιθύμητο, απευκταίο deja vue. Το γκολ του Τοροσίδη δεν άνοιξε απλώς τον δρόμο για τη νίκη. Ηταν αυτό που έριξε στο καναβάτσο τον μεγαλύτερο αντίπαλο των Ερυθρόλευκων: Το άγχος, αλλά και την απογοήτευση από τις χαμένες ευκαιρίες.

Οσοι έχουν εικόνα από τα ενδότερα του Ολυμπιακού γνώριζαν ότι ένα γκολ θα άλλαζε το μομέντουμ. Ο πιο έμπειρος, εκείνος που γνωρίζει περισσότερο από κάθε άλλον συμπαίκτη του από Ολυμπιακό, ήταν εκεί, στη σωστή στιγμή και το έβαλε. Ο Τοροσίδης μπορεί να μην είναι αυτός που ήταν. Μπορεί να μην έχει τα κουράγια, την έκρηξη και τα «πάνω κάτω» του παρελθόντος, αλλά είναι ίσως η μεγαλύτερη προσωπικότητα που διαθέτει αυτός ο Ολυμπιακός. Ο παίκτης που γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τι πρέπει να κάνει ένας παίκτης που φοράει τα ερυθρόλευκα. Για αυτό και ξέσπασε. Γιατί ξέρει. Ξέρει πόσο σημαντικό ήταν το αποτέλεσμα που πήρε η ομάδα του.

Οι Ερυθρόλευκοι δεν άλλαξαν. Είναι η ίδια ομάδα με το πρώτο δίμηνο της σεζόν. Η ίδια ομάδα που έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Αλλά το βάρος τον αποτελεσμάτων βάρυνε σε ακραίο βαθμό τα πόδια των παικτών του Μαρτίνς. Το έβλεπες ακόμη και στον τρόπο που έτρεχαν. Δεν είναι θέμα κούρασης ή κακή εκγύμνασης. Ηταν αυτός ο κακός εαυτός, αυτή η κακή ενέργεια που είχαν όλοι στο βλέμμα και στις κινήσεις τους.

Αυτή η αρνητική ενέργεια φάνηκε στα τελειώματα του αγώνα με την Ντουντελάνζ, αλλά όχι και στον τρόπο που αγωνίστηκαν οι Πειραιώτες. Διότι η επιστροφή στη… λογική και τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας του Πέδρο Μαρτίνς, άλλαξαν τα δεδομένα. Με την είσοδο των Φορτούνη και Μπουχαλάκη στην 11άδα, να αλλάζει τον Ολυμπιακό. Να τον κάνει ορθολογικό, με σωστή κυκλοφορία της μπάλας, με κάθετο παιχνίδι, με σωστή πίεση και σωστή κάλυψη των κενών χώρων. Οι «εκλεκτοί» του Μαρτίνς ήταν αυτοί που έδωσαν τη λύση. Και αυτό είναι ένα σοβαρό μάθημα. Για όλους.

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ