Να εξηγήσουμε στον Ζαμπίδη, πως είναι το άπερκατ

Σε περίπτωση που ρωτούσες 100 ΠΑΟΚτσήδες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα «θα ήσασταν ικανοποιημένοι αν ο ΠΑΟΚ στο τέλος του πρώτου γύρου βρισκόταν στο +5, συμπεριλαμβανομένης και της αφαίρεσης βαθμών στο πρωτάθλημα», οι 101 θα σου απαντούσαν «μόνο ικανοποιημένοι; Με 40 πυρετό θα βουτούσαμε Θερμαϊκό τα Θεοφάνια κι άμα λάχει θα ξαπλώναμε στο χιόνι για ηλιοθεραπεία…»

Αν ο ΠΑΟΚ δεν κερδίσει σήμερα, η μόνη λύτρωση από τη μίρλα, τη γκρίνια και τη μιζέρια, θα είναι να νοικιάσεις διαστημόπλοιο και την κάνεις για άλλον πλανήτη.

Αυτοί οι ίδιοι που θα βουτούσαν στον παγωμένο Θερμαϊκό με το ονειρικό +5, θα έχουν φέρει τη συντέλεια του κόσμου επειδή η ομάδα θα είναι μόνο στο ποταπό +5!

Η άποψη πως θα πρόκειται για ξέσπασμα λόγω της απώλειας του Πρίγιοβιτς, της μη έγκαιρης αντικατάστασης του κλπ, θα είναι προσχηματική, το ίδιο ακριβώς θα γινόταν σε περίπτωση που καθόταν στραβή στη Λιβαδειά.

Η λήθη είναι είναι ίδιον της φύσης μας, όπως και η και η ηλιθιότητα, ο άνθρωπος σπάνια έχει επίγνωση της κατάστασης στην οποία ζει. Δεν ξέρει που πηγαίνει, δεν θυμάται που βρισκόταν, πλάθει ένα ιδεατό σενάριο στο μυαλό του κι αν η πραγματικότητα του το ανατρέψει έστω και στο ελάχιστο, θα το κάνει Αμέρικαν μπαρ.  Ακόμα κι αυτό που ζει στ΄αλήθεια, πιστεύει πως συνιστά μονιμότητα. Και θέλει να το ζει μόνο με τον τρόπο που φαντάζεται, αν του έρθει το ίδιο αλλά με διαφορετικό τρόπο, πάλι Αμέρικαν μπαρ θα το κάνει..

Ακόμα χειρότερα όταν αυτό που βιώνει, δε συνιστά προσωπική του επιτυχία, όπως το βαθμολογικό προβάδισμα του ΠΑΟΚ στην προκειμένη, που είναι κατάκτηση της ομάδας του Λουτσέσκου.  Άρα δε νιώθει τον κόπο και την προσπάθεια που χρειάστηκε, για να μπει στο πετσί του ρόλου. Όλοι εμείς οι πέριξ είμαστε εκτός κλίματος, στην καλύτερη χειροκροτητές πανηγυρτζήδες και στη χειρότερη μυαλοπώληδες, ενίοτε αμφισβητίες και υβριστές .

Υπάρχει κόσμος που η ιδέα της κατάκτησης πρωταθλήματος συνεχίζοντας μόνο με νίκες, του έχει σφηνωθεί στο κεφάλι του. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό, ο Σαββίδης, οι παίκτες, ο Λουτσέσκου, η διοίκηση λέτε να μην το επιθυμούν;

Το κακό είναι να είσαι έτοιμος να φέρεις την καταστροφή αν δε θα γίνει αυτό που ονειρεύτηκες, το οποίο είναι και υπερβατικό, εδώ που τα λέμε. Και ποιος θα ήταν αρνητικός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ποιος θα έλεγε όχι στην πιθανότητα όχι να πάρει το πρωτάθλημα αήττητος, αλλά να κερδίσει 30 αγώνες στη σειρά, με 5-0 και άνω…

Καλά όλα αυτά, βασικός στόχος όμως παραμένει το πρωτάθλημα, το οποίο δε σημαίνει πως θα χαθεί σε περίπτωση μιας στραβής σήμερα, ή σε κάποια επόμενη αγωνιστική.

Η απάντηση στο σαθρό επιχείρημα «ναι αλλά η διαφορά θα μειωθεί και θα κινδυνεύουμε», βρίσκεται στην εισαγωγή: «Τότε γιατί θα έφτυνες παγάκια, κάνοντας μπάνιο στον παγωμένο Θερμαϊκό; Αφού με +5, πάλι θα κινδυνεύαμε…».

Είναι καθαρά θέμα οπτικής λοιπόν και στις δυο περιπτώσεις για +5 μιλάμε, απλώς τώρα γλυκάθηκες και την είδες αλλιώς. Στο παράδειγμα της εισαγωγής θα μπορούσα ν΄αναφερθώ και σε ενδεχόμενο +3 και πάλι όλοι θα ήταν ικανοποιημένοι…

Λογική δε μπορείς να βρεις με τη μάζα, απλώς παραθέτω κάποια αυτονόητα επιχειρήματα, έτσι για την ιστορία.

Ακόμα και την περίοδο που ο ΠΑΟΚ έτρεχε το τρομερό σερί μόνο με νίκες, είχα γράψει πως είναι αφύσικο να μην κάνει γκέλες, μακάρι να υπερβούμε τα όρια της φύσης. Σε περίπτωση που δεν το μπορέσουμε όμως, δε θα σημαίνει πως θα πάψουμε να είμαστε η καλύτερη ομάδα.

Ο γαύρος μας βλέπει με το κιάλι επειδή ο ίδιος σκόνταψε, αν λοιπόν υπάρχει κάποιος που δεν έχει περιθώρια για στραβές, δεν είμαστε εμείς. Κι όμως δεν διέλυσε το μαγαζί, σηκώθηκε όρθιος και προσπάθησε να ανασυνταχθεί. Ο γαύρος παρακαλώ, που ξεκίνησε με νέο προπονητή και χτίζοντας ομάδα από την αρχή, κάτι που ενισχύει πάντα μια υποβόσκουσα αμφισβήτηση.

Είναι αυτό που γράφω από πέρσι πως το μόνο ατού του Ολυμπιακού είναι η καρδιά πρωταθλητή, τρώει φάπα πέφτει και σηκώνεται για να συνεχίσει, επειδή έχει ψυχολογία πρώτου. Είναι ο χαρακτήρας του έτσι, να μη συμβιβάζεται με κάτι άλλο πλην της πρωτιάς, δεν του ταιριάζει ο ρόλος του κυνηγού και βγάζει αφρούς όταν δεν το καταφέρνει.

Εμείς, με την υποψία πως ενδέχεται όχι να πέσουμε αλλά να στραβοπατήσουμε, γεμίζουμε τα μυαλά μας με πανικό.

Πρώτοι είμαστε, οι πιθανότητες είναι με το μέρος μας, ακόμα όμως έχουμε νοοτροπία φουκαρά, που τρέμει στην ιδέα ότι δε θα τα καταφέρει.

Αυτή είναι η ουσία, η ανασφάλεια, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, που ευτυχώς υπάρχει μόνο στην κερκίδα και όχι στα αποδυτήρια…

Πέρσι στον πρώτο γύρο η ομάδα έψαχνε τα πατήματα της με τον προπονητή να βρίσκεται υπό συνεχή και ανελέητη αμφισβήτηση, στο β γύρο πάτησε γκάζι και πήρε κεφάλι, πηγαίνοντας τρένο. Έχασε από το γαύρο στα χαρτιά και καπάκι από τον Αστέρα, οποιαδήποτε ομάδα θα είχε γίνει κομμάτια. Κι όμως, ο ΠΑΟΚ δεν πτοήθηκε, έπαιξε τελικό πρωταθλήματος με το χαρτί και κέρδισε στο χόρτο! Κι αν του στέρησαν πάλι τον τίτλο στα χαρτιά, κάτι που θα έκανε κάθε άλλη ομάδα όχι να κομματιαστεί απλά αλλά να σκορπίσει στους πέντε ανέμους, από 3ος έκανε νέο σερί και βγήκε 2ος. Στον τελικό κυπέλλου καπάκι δεν κέρδισε μόνο το τρόπαιο, αλλά πέρασε πάνω από τη δήθεν πρωταθλήτρια. Φέτος ξεκίνησε με -2 και είναι στο +8, τι παραπάνω να έκανε ο Λουτσέσκου και οι παίκτες άραγε, για να αποδείξουν πως έχουν μέταλλο πρωταθλητή;

Το ίδιο και η διοίκηση που ηγείται κάθε ομάδας με πρώτο και καλύτερο τον Σαββίδη, που το 2012 στο Βελλίδειο είχε πει «στόχος μου είναι να κάνω τον ΠΑΟΚ πρώτο κι ότι στόχο βάζω στη ζωή μου τον πετυχαίνω…»

Αυτοί λοιπόν έδωσαν διαπιστευτήρια με τα έργα τους, εμείς οι εκτός ομάδας, νομίζουμε πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι της πλάκας και με το πάτημα ενός κουμπιού να ορίζουμε τις τύχες του, δεν είναι έτσι όμως.

Θεωρούμε πως τα πάντα είναι απλά κι έχουμε την απόλυτη γνώση «φέρε αυτόν, κράτα εκείνον, μπούλο στον άλλον, παίξε έτσι, κέρδισε εκεί, μην και τυχόν χάσεις παραπέρα, γιατί θα πηδηχτούμε από το παράθυρο».

Αυτός του οποίου το φυλλοκάρδι τρέμει λοιπόν, θα κάνει υποδείξεις και μάλιστα με προτεταμένο το δάχτυλο, σε εκείνους που πέτυχαν πέρσι όσα ανέφερα προηγουμένως.

Που τα έβαλαν με θεούς και δαίμονες, παίζοντας τα πάντα στον πόντο και στην κόψη του ξυραφιού, που με τόσες τρικλοποδιές στάθηκαν όρθιοι πολεμώντας λυσσαλέα μέχρι τελευταίας ρανίδας και ο μόνος τρόπος για να τους σταματήσουν ήταν η δικαστική κατανομή 12 (!!!!) ολόκληρων βαθμών!

Σα να πετυχαίνεις στο δρόμο τον Ζαμπίδη έτοιμο να τσαμπουκαλευτεί με περαστικό και να του λες «ε ψιτ Μάικ, ένα να σου πω στο αυτί πως θα ρίξεις το άπερκατ..»

Η έδρα που θα φιλοξενήσει σήμερα τον ΠΑΟΚ είναι από τις πιο επίφοβες κι επικίνδυνες, το βασικό ζητούμενο είναι να μη χάσει.

Τούτο δε σημαίνει πως πρέπει να παίξει αμυντικά, σα να πρόκειται για ομάδα χωριού, κάτι άλλωστε που δεν το έχουμε δει στον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου. Είναι διαφορετικό όμως το παιγνίδι must win όπως λέμε, από αυτό που και η ισοπαλία είναι ζάχαρη.

Στο δεύτερο αγώνα με τη Σπαρτάκ στη Μόσχα το καλοκαίρι, ο ΠΑΟΚ κατέβηκε για να μη χάσει, αλλά δεν έπαιξε αμυντικά, ήταν ο κυρίαρχος του αγώνα στο μεγαλύτερο διάστημα, ήταν εκείνος που έκανε τις περισσότερες φάσεις κι αν υπήρχε ομάδα που άξιζε να κερδίσει, ήταν αυτός.

Θεωρώ πως αυτή είναι η ιδανική στρατηγική, όπως και στις υπόλοιπες δύσκολες έδρες που απομένουν μέχρι το φινάλε, όσο πιθανό είναι να κάνουμε γκέλες εμείς, το ίδιο ισχύει για τους άλλους. Στην πραγματικότητα μάλιστα και για καθαρά αγωνιστικούς λόγους, οι άλλοι έχουν περισσότερες, απλώς εμάς θα μας κοστίσουν περισσότερο, για ενδοοικογενειακούς λόγους.

Δύσκολο να το περιγράψω με λόγια, η κατάσταση ώρες ώρες στη Θεσσαλονίκη είναι απλά αηδιαστική, φτάνεις στο σημείο να σιχαίνεσαι το περιβάλλον που αναπνέεις.

Ο γαύρος θα παίζει με την πλάτη στον τοίχο, εμείς με αντίπαλο το εκτελεστικό απόσπασμα της εσωστρέφειας…

Έτσι πρέπει να κατέβει ο ΠΑΟΚ και στο Αγρίνιο και στο ΟΑΚΑ και στη Λεωφόρο, αν ο γαύρος είναι τόσο ικανός κάνει 16 στα 16 που σημαίνει πως θα περάσει και από Τούμπα, μαγκιά του.

MUST READ

Του χρωστούσε και του χρωστάει…

Ο ΠΑΟΚ όμως πρέπει να προχωρά κάνοντας τα δικά του κουμάντα, βλέποντας μόνο την πάρτη του, οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν τι κάνει, όχι εμείς τους αυτούς…

Γράψτε το σχόλιο σας