Στον ΠΑΟΚ, τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο...

Λευτέρης Δούκας 29.06.2019-11:10

Υπάρχουν καλύτεροι προπονητές από τον Λουτσέσκου, μιλάμε όμως για την ομάδα που εκείνος έχτισε και θα πορευτεί χωρίς τον δημιουργό της.

Έχοντας ζήσει αν όχι εκ των έσω σίγουρα από κοντά όλες τις ταλαιπωρίες που υπέστη ο ΠΑΟΚ τις τελευταίες δεκαετίες που πρακτικά ήταν πιο επίπονες κι επικίνδυνες και με πλήρη επίγνωση των γραφομένων μου, δηλώνω ρητά και κατηγορηματικά πως η αποχώρηση Λουτσέσκου ήταν το πρώτο και μοναδικό γεγονός που με πάγωσε.

Έφερε μπροστά μου σκοτάδι, όπως είχε πει κάποτε ο Ζαγοράκης.

Στον 1.5 χρόνο που τα λέμε από το to10.gr, υπήρξαν στιγμές που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ως σοκαριστικές κι εν δυνάμει καταστροφικές. Η κλοπή του πρωταθλήματος για παράδειγμα δεν ήταν εύκολα διαχειρίσιμη, εκείνες τις ημέρες ένιωθες πως πνιγόσουν! Ήμουν βέβαιος όμως πως όχι μόνο θα την ξεπεράσουμε, αλλά θα μας ατσαλώσει περισσότερο και τελικά θα μας βγει σε καλό, γι αυτό και δε με πήρε από κάτω.

Δε μάσησα ούτε από την αποχώρηση του Πρίγιοβιτς, επέμενα με όση δύναμη είχα, πως «εκείνο που προέχει είναι η ομάδα».

Όπου ομάδα, εννοούσα το δημιούργημα του Ραζβάν Λουτσέσκου, εκείνος ήταν ο κτίστης-στυλοβάτης, γι αυτό και με την αποχώρηση του ένιωσα τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μου.

Όσα σας έγραφα κατά καιρούς λοιπόν για την αξία του Ρουμάνου, δεν ήταν επειδή έτσι έπρεπε, ούτε γιατί ήταν προπονητής του ΠΑΟΚ οπότε ήταν «επιβεβλημένο» να γράφω καλά λόγια.

Πραγματικά τον πίστευα, ακόμα και όταν είχε έρθει εκείνος ο απίθανος Στανόγεβιτς, αναρωτιόμουν γιατί δεν δοκιμάζαμε τον Λουτσέσκου.

Το σίγουρο είναι πως από σήμερα και μετά, τίποτα στον ΠΑΟΚ δε θα είναι πια το ίδιο και το προσυπογράφω με χέρια και πόδια.

Η ομάδα που έκανε το νταμπλ, πήρε αήττητη το πρωτάθλημα και μάζεψε περισσότερους βαθμούς πέρσι στο χόρτο, στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι λοιπόν έκανε δυο νταμπλ, η ομάδα που έχει να γνωρίσει ήττα στο πρωτάθλημα από το μακρινό Μάρτιο του 2018 και μάλιστα μετά από μια κατάσταση που υπό κανονικές συνθήκες θα την διέλυε, είναι δημιούργημα του Λουτσέσκου.

Από τη στιγμή που αποχωρεί ο Ρουμάνος, παύει να υφίσταται και το δημιούργημα του. Τελεία και παύλα, τόσο απλά…

Στο εύλογο ερώτημα «δηλαδή ρε μεγάλε, μας λες πως ο Λουτσέσκου είναι ο καλύτερος προπονητής του πλανήτη και δεν υπάρχει άλλος;», απαντώ ως εξής:

Εννοείται πως όχι, υπάρχουν πολλοί προπονητές που είναι καλύτεροι από αυτόν, μιλάμε όμως για την ομάδα που εκείνος έχτισε, η οποία θα πορευτεί χωρίς τον δημιουργό της.

Το διακύβευμα είναι απολύτως πρακτικό μια και μιλάμε για την συνέχεια του υφιστάμενου ΠΑΟΚ, με τη μορφή υπάρχει σήμερα.

Ο καλύτερος που σίγουρα κάπου τριγυρνά, πρέπει αρχικά να εντοπισθεί. Μην το θεωρείται απλό, μέχρι να έρθει ο Ρουμάνος επί σειρά ετών ψάχναμε, με τον Ιβάν να ανοίγει το πουγγί κάθε χρόνο. Είτε για τον Στέφενς, είτε για τον πολύ Άρνεσεν που κουβάλησε εκείνο το πουλί τον Τούντορ.

Κάθε χρόνο μεταξύ της περιόδου που τελείωνε ο χειμώνας και άρχιζε η άνοιξη, ο ΠΑΟΚ άλλαζε προπονητή, δεν είναι τόσο εύκολο λοιπόν να βρεθεί κάποιος επόμενος, που θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, που είναι αυξημένες.

Γιατί κι αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψιν, πως οι προκάτοχοι του Λουτσέσκου απέτυχαν, αν και η αποστολή που είχαν ήταν κάπως γενική και αόριστη να χτίσουν απλώς ομάδα και όχι να κατακτήσουν πρωτάθλημα. Οι διάδοχοι του, θα έχουν μεγαλύτερη πίεση και διαφορετικό μέτρο σύγκρισης.

Τα προηγούμενα, απαντούν και στο ρητορικό ερώτημα «αν φέρναμε τον Κλοπ, ή τον Γκουαρντιόλα;»

Σας διαβεβαιώνω πως τα ίδια θα έγραφα, το φτου κι από την αρχή, κουβαλά όλες παρενέργειες, όποιος κι αν είναι ο εκλεκτός.

Αν ο αντικαταστάτης είναι υποδεέστερος του Ρουμάνου θα συνεχίσει το ίδιο μοντέλο, μόνο που επειδή δε θα είναι δικής του έμπνευσης, κάποια στιγμή θα κλατάρει.

Ο καθένας εδώ στο to10.gr έχει ένα δικό του στυλ και τρόπο προσέγγισης της πραγματικότητας, όποιος έρθει για να «γράφει όπως ο τάδε», δε θα καταφέρει ποτέ να γίνει ο τάδε.

Αν είναι ανώτερος θα χρειαστεί χρόνο για να δημιουργήσει το δικό του προφίλ, χρόνος όμως που ακόμα κι αν του παρέχεται άφθονος από τους προϊσταμένους του, θα του τον στερήσει η χρυσόσκονη της πορείας του προκατόχου του, που δεν ήταν απλά καλή, αλλά μεγαλειώδης.

Η οποία ναι μεν παρά το αήττητο και το νταμπλ σημαδεύτηκε από αποτυχία στην Ευρώπη, η πορεία στο Ελληνικό πρωτάθλημα είναι πιο επίπονη όμως και τελικά αυτή σε καταξιώνει, αφού επηρεάζει και την επόμενη.

Η πορεία στο πρωτάθλημα επίσης θεωρείται ως κεκτημένο, είναι αφελής όποιος πιστεύει πως σε περίπτωση που ο ΠΑΟΚ περάσει στους ομίλους, μπορεί να μετριαστούν οι εντυπώσεις από μια πορεία στο πρωτάθλημα που δε θα προσομοιάζει με την περσινή.

Τα κοινότυπα αποφθέγματα λοιπόν «ουδείς αναντικατάστατος» μπορεί να χαϊδεύουν αυτιά, απαντήσεις όμως δε δίνουν, καθώς μοιάζουν εκτός τόπου και χρόνου.

Αναντικατάστατος δεν ήταν ο Πρίγιοβιτς διότι αποχώρησε από ένα γρανάζι μιας μηχανής που δούλευε μαζί για καιρό και ήταν απολύτως συγχρονισμένη, τώρα φεύγει ο μηχανικός που έκανε το σέρβις!

Καμμιά σχέση δηλαδή…

Μπορεί τα νεκροταφεία να είναι γεμάτα αναντικατάστατους, μέχρι να βρεθεί ο αντικαταστάτης όμως και να αποδείξει στην πράξη πως μπορεί ν΄ανταποκριθεί, υπάρχει τεράστια απόσταση, η οποία δεν καλύπτεται από γενικόλογες αμπελοφιλοσοφίες, πόσο δε όταν οι προδιαγραφές είναι συγκεκριμένες.

Κατά τα λοιπά, με όσα γράφονται στη Θεσσαλονίκη είναι για να παίρνεις στα βουνά, ο παραλογισμός βαράει κόκκινο.

Το να πιστεύεις πχ πως ο Λουτσέσκου έφυγε για τα χρήματα ή επειδή ένιωσε πως δε μπορούσε να πάει παραπέρα, είναι απολύτως βλακώδες, δε θα το πίστευε ούτε παιδάκι του δημοτικού.

Αν ίσχυε κάτι από τα παραπάνω, ο Ρουμάνος θα είχε αποχωρήσει την επόμενη του νταμπλ, έχοντας σίγουρα περισσότερες επαγγελματικές επιλογές.

Είναι τραγικό ν΄ αδυνατούν να σκεφτούν το αυτονόητο, κάποιοι εξ αυτών που κρατάνε μικρόφωνα, πληκτρολόγια και υποτίθεται πως ενημερώνουν τον κόσμο…

ΥΓ. Καλοί προπονητές σίγουρα υπάρχουν και ικανότεροι από τον Λουτσέσκου. Ο τελευταίος είχε καταφέρει το δυσκολότερο όλων, όχι απλά να κερδίσει αλλά να «κατακτήσει» τα αποδυτήρια, οι παίκτες τον πίστευαν κι έπαιζαν και για πάρτη του. Βασικοί, αναπληρωματικοί, παροπλισμένοι, οι πάντες.

Όσοι έχουν ασχοληθεί με τον επαγγελματικό αθλητισμό λίγο παραπάνω από επιδερμικά, γνωρίζουν πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να βρίσκεται το αγωνιστικό τμήμα σε πλήρη ηρεμία και απομόνωση, με τα πάσης φύσεως προβλήματα που αναπόφευκτα ανακύπτουν να λύνονται επιτόπου χωρίς να μεταφέρονται στα γραφεία.

Κι αυτό είναι κάτι που ο Λουτσέσκου το κέρδισε, δεν του χάρισε κανείς!