Από το Big 5, ξεσκίστηκαν να κάνουν με γαύρους Hi 5

Λευτέρης Δούκας 05.11.2018-18:06

Για ένα 5λεπτο, δε σταμάτησαν τα σορόπια,το πιθανότερο είναι όταν έσβησαν το φώτα, να πήγαν για κάνα one night stand στα πεταχτά.

Ήταν αδύνατον να κοιμηθώ χθες το βράδυ, στριφογύριζα ασταμάτητα στο κρεβάτι και το μυαλό μου ταλαιπωρούσε το δίλημμα:

Ποιο να ήταν άραγε το σημαντικότερο event για τη Θεσσαλονίκη, η συναυλία των U2 το Σεπτέμβρη του 1997, ή το χθεσινό παιγνίδι του «ο Άρης», με το γαύρο;

Το χθεσινό πάντως δεν το πήρε χαμπάρι κανένας, γενικώς το έχουν αυτό το χάρισμα, να υπάρχουν χωρίς να υπάρχουν.

Όποτε παίζει ο ΠΑΟΚ το καταλαβαίνεις και χωρίς να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο, παντού βλέπεις ασπρόμαυρα, αυτοκίνητα σκεπασμένα με σημαίες, αστικά λεωφορεία με τον κόσμο έξω από τα παράθυρα να φωνάζει, η πόλη αποκτά χρώμα και κινείται σε άλλους ρυθμούς.

Θυμάμαι τη μέρα που πήγαν στο ΟΑΚΑ για τον τελικό το 2010, νωρίτερα παίζαμε αγώνα μπάσκετ στην Πυλαία και αμέσως μετά κατέβηκα στο κέντρο, παίρνοντας μαζί μου και τον Κόλκα.

Αυτό το πράγμα συζητούσαμε καθ΄οδόν, πως δεν είχαμε δει ούτε έναν με κίτρινα στο δρόμο! Τρομερό πραγματικά, να παίζουν τελικό και στην πόλη να μην κυκλοφορεί φίλος της ομάδας, ούτε για δείγμα..

Λογικό βέβαια, αν σκεφτείς πως είχαν μετακομίσει όλοι στην πρωτεύουσα, μέχρι και στα κοιμητήρια είχαν πάει για να ανασύρουν σκελετούς συγγενών, να τους βάλουν στα πούλμαν ντυμένους στα κίτρινα, την ίδια στιγμή που ο πατέρας έλεγε στην κόρη του «μάζεψε τις φίλες σου να σας πάω ένα το ΣΚ Αθήνα, όλα τα έξοδα πληρωμένα από μένα και το βράδυ έχει μπουζούκια». Ήταν ο μόνος τρόπος να δείχνουν πολλοί…

Αν ήσουν διαρρήκτης ήταν το πιο σίγουρο μεροκάματο, η γειτονιά τους είχε ερημώσει, όχι μόνο μπούκα χωρίς κίνδυνο μπορούσες να κάνεις, αν ήθελες διανυκτέρευες σε όποιο σπίτι ήθελες, το πρωί έφτιαχνες ομελέτα κι έφευγες ανενόχλητος με τη λεία…

Έχουν και την κατάρα το γήπεδο τους εξωτερικά να μοιάζει περισσότερο με σχολείο ή συνοικιακό πολυκατάστημα, περνάς απ’ έξω όταν έχει αγώνα και δεν παίρνεις χαμπάρι πως μέσα παίζεται ποδόσφαιρο.

Έτσι και χθες, 13-14 χιλ κόσμος με το ζόρι, νωχελική ατμόσφαιρα, τα συνηθισμένα δηλαδή, με εξαίρεση τους αγώνες με τον ΠΑΟΚ που ξεσαλώνουν.

Αν δεν ήξερες δηλαδή θα νόμιζες πως είναι φιλικό για φιλανθρωπικό σκοπό, μετά τη λήξη που η ΕΡΤ κράτησε ζωντανή σύνδεση, δεν έβλεπες τίποτα άλλο εκτός από αγκαλιές και φιλιά μεταξύ των παικτών. Μιλάμε για κάνα πεντάλεπτο τώρα, δε σταμάτησαν τα σορόπια, το πιθανότερο είναι όταν έσβησαν τα φώτα, να πήγαν πίσω από τους πάγκους, για κάνα one night stand στα πεταχτά…

Με τόσο σάλιο που έπεσε μετά, θα κάνουν οικονομία και στο πότισμα για κάνα μήνα.

Κάπως έτσι ήταν και κατά διάρκεια του αγώνα, με εξαίρεση μια στιγμιαία μανούρα του οικοδόμου με κάποιον Τζαναμπέτη ή κάπως έτσι, όλα ήταν μέλι γάλα.

Ελπίζω να καταλάβατε γιατί πριν από το μεταξύ μας παιγνίδι, εξηγούσα τους λόγους που δε θέλουμε να υπάρχουν, διευκρινίζοντας πως την ίδια ακριβώς επιθυμία θα είχατε κι εσείς αν βρισκόσασταν στη θέση μας. Ποιος θα ήθελε ομάδα που υφίσταται μόνο για να κάνει κακό σε εσάς και στα υπόλοιπα «μεγάλα» παιγνίδια, να συμμετέχει για να αποδείξει στην πράξη, πως η φιλοξενία στην Αρχαία Ελλάδα ήταν θεσμός…

Και τα μελό που γράφονται όποτε επιστρέφουν στην Α, πως «είναι ωραίο να υπάρχουν τέτοιες ομάδες στην κατηγορία», εκπορεύονται από Αθηναίους, με πονηρό σκοπό ως επί το πλείστον.

Το εμπεδώσατε για τα καλά, τις τελευταίες εβδομάδες.

Το χαρτί με αυτούς πέρασε το πιο ξεκούραστο βράδυ, τέσσερα τεμάχια έβαλε αφού οι αντίπαλοι έπαιζαν με τα χέρια στη μέση λες και είχαν πάει για πικ νικ, οι γαύροι που μέχρι και με τον ουραγό Απόλλωνα Σμύρνης την έβγαλαν με υπογλώσσια, πήραν διπλό με σβηστές μηχανές.

Εμείς κινδυνεύσαμε να χάσουμε και δεν ήταν μόνο αυτό. Ο φετινός ΠΑΟΚ εκτός από καλύτερη είναι και η πιο καθαρή ομάδα, έχει ως πρώτο στόχο τη δημιουργία και όταν αμύνεται, τακτικά λειτουργεί σαν ρολόι, δεν παίζει βρώμικα, ούτε καν σκληρά, όχι από ευγένεια απλά δεν το έχει ανάγκη. Με την Μπάτε υπέπεσε σε μόλις ένα (!!!) φάουλ στο 90λεπτο, με την Σπάρτακ αν κι έπαιζε ματς φωτιά για να κρατήσει το σκορ του πρώτου αγώνα, τα φάουλ μετριόταν στα δάχτυλα τους ενός χεριού.

Μέσα στο Χαρίλαο πήραμε έξι κίτρινες, με εξαίρεση μια στον Βέρνμπλουμ, όλες σωστές. Όταν ο άλλος μπαίνει αφηνιασμένος λες και παίζει τελικό C.L και στα αποδυτήρια πριν το ματς του έχουν δώσει να φάει ωμό κρέας για να αγριέψει περισσότερο, λογικό είναι να σου μεταδώσει την ένταση και να σε εκνευρίσει.

Τα θυμάστε, δεν πέρασε καιρός, πριν από εκείνο το ματς ο ένας έλεγε «αν χρειαστεί θα κάνω ένεση», ο άλλος «δεν το χάνω αυτό το ματς, ακόμα και με ένα πόδι θα μπω να παίξω» κι ο παραπέρα «να το ζήσω αυτό και μετά, κάντε μου ευθανασία…».

Δεν είναι ότι στήνονται επίτηδες δηλαδή, είναι ότι το ένα παιγνίδι το αντιλαμβάνονται ως τον υπέρ πάντων αγώνα και τα υπόλοιπα ως αναλώσιμα, για να βγουν απλώς από την υποχρέωση.

Είναι κι αυτός ο μεγαλοϊδεατισμός τους, που έχω επισημάνει ουκ ολίγες φορές, θεωρούν τους εαυτούς τους κάτι υπεράνω απ΄αυτό που πραγματικά είναι κι η πιο πρόσφατη απόδειξη είναι το Big 5 που ζητούσαν μετ΄επιτάσεως.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η καρέκλα του προπονητή τους που τρίζει, έτριζε εδώ και καιρό είναι αλήθεια, δείτε όπως πόσο ωραία το πουλάνε, ότι και καλά μια τόσο μεγάλη ομάδα σαν κι αυτούς, είναι ανεπίτρεπτο να χάνει από κοτζάμ Ολυμπιακό, οπότε κάποιος πρέπει να την πληρώσει.

Προσωπικώς δεν έχω τόσο ξεκάθαρη εικόνα, δεν τους έχω δει και τόσο πολύ, έχω αναφέρει προ πολλού όμως, πως για δεδομένα νεοφώτιστου, έφτιαξαν συμπαθητική ομάδα.

Στόχος τους φέτος θα έπρεπε να είναι η παραμονή, αντίπαλοι τους είναι ο Λεβαδειακός, η Λάρισα κι ο Παναιτωλικός, αυτοί όμως έλεγαν ότι πάνε για πρωτάθλημα.

Ακόμα κι ο γαύρος μετά από 30 συνεχόμενες κατακτήσεις να απουσίαζε μισή δεκαετία παίζοντας στα χωράφια της Β και της Γ, δε θα έβγαζε τέτοια γλώσσα, κατά την επιστροφή του όλοι θα ήταν συμβιβασμένοι με μια μεταβατική χρονιά και χρόνο προσαρμογής.

Αυτοί ανεβοκατεβαίνουν κατηγορίες εδώ και τρεις δεκαετίες και φέτος που επέστρεψαν, ήθελαν πρωτάθλημα και Big 5. Και δεν το συζητούσαν κιόλας, απαίτηση ήταν..

Έστησαν λοιπόν μια καλούτσικη Λάτιν ομάδα με ομοεθνή προπονητή που έκανε καριέρα σε ομάδες μικρότερων κατηγοριών της χώρας του, θέτοντας ένα θεμέλιο για να ξαναγίνουν κατ΄αρχήν ομάδα Α εθνικής. Αυτό ήταν το πρωταρχικό στη φάση που βρίσκονται.

Κι αντί να στηρίξουν το εγχείρημα, έβγαλαν ήδη άχρηστο τον προπονητή που αποθέωναν αρχικά και πάνε να φέρουν τον Σάββα Παντελίδη.

Από εκεί λοιπόν που σε άγνωστο περιβάλλον οι παίκτες είχαν έναν δικό τους άνθρωπο στον πάγκο και μπορούσαν να συνεννοηθούν, θα δουν ξαφνικά τον Παντελίδη με τις σακούλες κάτω από τα μάτια, λες και βγήκε από ρεμπετάδικο!

Θες δε θες, το παθαίνεις το σοκ .

Είναι ο μεγαλοϊδεατισμός που προανέφερα όμως, αντί να συμβιβαστούν με αυτό που πραγματικά είναι, τους έφαγε η μεγαλομανία, «με τι μούτρα θα βγούμε στην κενωνία, όταν βρισκόμενοι στην πρώτη θέση με 3 στα 3 ζητούσαμε Big 5 κι έχουμε φτάσει ήδη στη μέση; Ο προπονητής φταίει, να τον φάμε..».