«The Soccer War»: Ο αγώνας που οδήγησε δύο χώρες στον πόλεμο και 3.000 ανθρώπους στον τάφο (vids)

to10.gr 14.07.2022-10:37

Σαν σήμερα, το 1969, το ποδόσφαιρο έμελλε να δώσει άλλοθι στα βρώμικα σχέδια των «Μεγάλων», βοηθώντας τους να πετύχουν τις αισχρές φιλοδοξίες τους

Λίγους μήνες πριν το Μουντιάλ του 1970, οι Εθνικές ομάδες, είχαν μπει στην μάχη για την διεκδίκηση μιας πολυπόθητης θέσης στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου.Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ θα απασχολούσαν την κοινή ποδοσφαιρική γνώμη και όχι μόνο.

Ήταν γνωστό πως οι δύο αυτές χώρες είχαν ανοιχτές υποθέσεις μεταξύ τους, και η μοίρα τις έφερε αντιμέτωπες στο μονοπάτι προς τους ομίλους. Οι δύο νικήτριες του πρώτου και του τρίτου ομίλου αντίστοιχα, θα αναμετριόντουσαν με σκοπό το εισιτήριο για την τελευταία φάση των προκριματικών, όπου η νικήτρια θα αντιμετώπιζε την Αϊτή, η οποία είχε αποκλείσει τις ΗΠΑ. Ο πρώτος θάνατος εξαιτίας της έχθρας ανάμεσα στις δύο χώρες θα ερχόταν μετά την νίκη της Ονδούρας με 1-0 στον πρώτο αγώνα.

Ο Ryszard Kapuscinski, στο βιβλίο του «The Soccer War», αναφέρει, πως μια φίλαθλος, αυτοκτόνησε, καθώς δεν άντεξε το αποτέλεσμα. Όμως αυτό θα ήταν απλά ένας πολύ μικρός πρόλογος. Στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς, το Ελ Σαλβαδόρ επικράτησε άνετα με 3-0, και έτσι οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν σε τρίτο αγώνα, αφού τότε δεν ίσχυε η διαφορά των γκολ.

Διαβάστε επίσης: Ανεπανάληπτο: Ο Ρονάλντο δέχτηκε πρόταση 250.000.000 για δυο χρόνια!

Το τέλος της ποδοσφαιρικής κόντρας και η αρχή του κακού θα ερχόταν λίγες ημέρες μετά, όταν το Ελ Σαλβαδόρ επικράτησε με 3-2 στην παράταση και πήρε την πρόκριση. Μάλιστα, βρέθηκε και στα τελικά της διοργάνωσης καθώς κέρδισε και την Αϊτή με 1-0.

Δεν θα μπορούσαν να έχουν έρθει καλύτερα τα πράγματα για την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των δύο χωρών. Έχοντας πολλά θέματα να λύσουν, εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρον το «δώρο» που τους έδωσε το Μουντιάλ.

Αυτό που προβληματίζει περισσότερο απ’ όλα, είναι πως οι λόγοι διένεξης υπάρχουν ανά τον κόσμο ακόμα και σήμερα. Η αντιπαλότητα αυτή ξεκινάει το μακρινό 1821, την χρονιά που οι δύο χώρες κέρδισαν την ανεξαρτησία τους. Από τότε υπήρχαν διαφωνίες σχετικά με την σωστή χάραξη των συνόρων.

Ο δεύτερος λόγος είναι το μεταναστευτικό. Χαρακτηριστικό είναι πως το 15 %, του πληθυσμού τις Ονδούρας, δηλαδή περίπου 300.000 άνθρωποι,ήταν άνθρωποι από το Ελ Σαλβαδόρ. Έτσι φτάνουμε στην αρχή του πολέμου γνωστού και ως «Ο πόλεμος των 100 ωρών», μια μέρα σαν σήμερα πενήντα περίπου χρόνια πίσω.

Ο απολογισμός ήταν τρομερός. Οι νεκροί στρατιώτες από το Ελ Σλβαδόρ έφτασαν τους 900 ενώ της Ονδούρας τους 100. Οι θάνατοι αμάχων έφτασαν στο σύνολο τους και από τις δύο χώρες περίπου τους 2000. Ενώ, 300.000 κάτοικοι του Ελ Σαλβαδόρ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Όμως ο τρόμος του πολέμου δεν θα τελείωνε εκεί. Όπως έχουμε δει ξανά στην Ιστορία, και με καλύτερο παράδειγμα την χώρα μας, μετά το τέλος ενός πολέμου έρχεται ένας άλλος. Έτσι αμέσως μετά την λήξη του ξεκίνησε εμφύλιος στο Ελ Σαλβαδόρ μεταξύ του σκληρού δεξιού καθεστώτος της χώρας και του αριστερού Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου «Φαραμπούντο Μαρτί» (FMLN), που διήρκεσε έως το 1991.

Σήμερα λοιπόν, υπάρχει στο ημερολόγιο η θλιβερή αυτή επέτειος. Μια επέτειος που θυμίζει πως υπάρχει κόσμος ο οποίος χρησιμοποιεί τον ρομαντισμό, την αγάπη και το πάθος πολλών ανθρώπων για να πετύχει δικές του προσωπικές φιλοδοξίες οι οποίες θα αποφέρουν θάνατο πόνο και δυστυχία. Μας θυμίζει πως τα πάντα στην ζωή τα χωρίζει μια μικρή και λεπτή κλωστή, που σε αναγκάζει να διαλέξεις με ποιο μέρος της ιστορίας θες να είσαι.