Η «Μάχη των φύλων» στο κορτ του τένις (vids)

Ήταν πολλά περισσότερα από ένας αγώνας του τένις, γι’ αυτό έμεινε στην ιστορία ως η «Μάχη των φύλων» και έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή οπτικοποιημένα αθλητικά event όλων των εποχών. Ταυτόχρονα όμως άνοιξε οριστικά τον δρόμο για να εξισωθεί ο υποτιμημένος γυναικείος αθλητισμός με τον ανδρικό.

Από τη μία μεριά του τερέν βρισκόταν ένας από τους κορυφαίους τενίστες της εποχής του, αλλά στα 55 έτη του πια, εκκεντρικός, σεξιστής, προκλητικός όσο δεν πάει άλλο και παθιασμένος με την δημοσιότητα. Και από την άλλη μεριά η κορυφαία εκείνη την εποχή τενίστρια του κόσμου στα 30 της χρόνια, δηλωμένη φεμινίστρια και ομοφυλόφιλη, η οποία είχε την δύναμη να πάει κόντρα στο κατεστημένο των ισχυρών του αθλήματος, αλλά και κόντρα στις προκαταλήψεις της εποχής. Νικητής αναδείχθηκε το ίδιο το τένις!

Ο Μπόμπι Ριγκς

Γεννημένος το 1918, ο Μπόμπι Ριγκς υπήρξε ένας εκπληκτικός τενίστας και σίγουρα ο κορυφαίος Αμερικανός για μια δεκαετία (1938-1948). Είχε κατακτήσει τρία Γκραν Σλαμ και 99 τίτλους συνολικά, ενώ στα 1104 παιχνίδια που έδωσε στην καριέρα του σημείωσε 804 νίκες και το 1939 ανέβηκε στο Nο 1 της παγκόσμιας κατάταξης, όπου παρέμεινε για μεγάλο διάστημα. Η δημοφιλία του ήταν εκτοξευμένη στα ύψη και το εκμεταλλεύθηκε στην συνέχεια, παίζοντας σε αγώνες που προωθούσαν οι διάφοροι σπόνσορές του.

Όμως το 1973 αποτελούσε πλέον μια παραμορφωμένη σκιά του καλού εαυτού του. Ένας 55άρης σεξιστής, που έτρωγε την περιουσία του στον τζόγο, το αλκοόλ και τις γυναίκες και έκανε τα πάντα για να έχει δημοσιότητα. Επιδίδονταν σε… καραγκιοζιλίκια στις τηλεοπτικές εκπομπές, φωτογραφιζόταν γυμνός σε καναπέδες, περιλουζόταν με σαμπάνιες και χαβιάρι και κάθε τρεις και λίγο προκαλούσε με ακραίες δηλώσεις του, για να τραβάει την προσοχή και να ασχολούνται μαζί του. Μια κανονική καρικατούρα των μίντια της εποχής των ‘70ς.

«Οι γυναίκες είναι καλές, αλλά μόνο στην κουζίνα και στο κρεβάτι», «Όταν πεινάω απλά βρίσκω μια γυναίκα για να μου μαγειρέψει», «Φυσικά και χρειάζονται οι γυναίκες στο τένις, γιατί ποιός άλλος θα μαζεύει τα μπαλάκια» ήταν μερικές μόνο από τις «φαρμακερές» και εσκεμμένα προκλητικές ατάκες που έλεγε δημοσίως.

Και όταν διαπίστωσε πως οι δηλώσεις του αυτές είχαν ξεφτίσει και δεν προκαλούσαν αίσθηση, τότε προχώρησε ένα βήμα παραπέρα… Κάλεσε την καλύτερη εν ενεργεία τενίστρια εκείνη την εποχή, για να αναμετρηθεί μαζί της και να αποδείξει στα 55 του την… κατωτερότητα των γυναικών!

Η Μπίλι Τζιν Κινγκ

Γεννημένη ως Μπίλι Τζιν Μόφιτ το 1943 από μια οικογένεια άκρως συντηρητικών μεθοδιστών, η Μπίλι Τζιν Κινγκ συγκαταλέγεται στις δέκα κορυφαίες τενίστριες όλων των εποχών. Με 12 τίτλους Γκραν Σλαμ στο απλό από το 1966 έως το 1975, με 16 τίτλους Γκραν Σλαμ στο διπλό και άλλους 11 στα μικτό και με 129 τίτλους συνολικά στην καριέρα της, με το εκπληκτικό ποσοστό 81,76% σε νίκες και νο 1 στην παγκόσμια κατάταξη, αποτέλεσε στην εποχή της τον ορισμό του επιθετικού παιχνιδιού (ορμούσε διαρκώς κάθετα στον φιλέ) και ήταν η μόνη που κατάφερε να αντιμετωπιστεί ως αντίπαλο δέος της ασυναγώνιστης Αυστραλέζας Μάργκαρετ Κορτ, την για πολλούς κορυφαία τενίστρια όλων των εποχών.

Παντρεμένη από το 1965 με τον Λάρι Κινγκ, τρία χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε ότι την ελκύουν οι γυναίκες και το 1971 ανέπτυξε μια κρυφή, αλλά παθιασμένη σχέση με την γραμματέα της, Μέριλιν Μπένετ. Η ίδια πολλά χρόνια αργότερα αποκάλυψε πως εκείνη την χρονιά έμεινε έγκυος από τον σύζυγό της, αλλά προχώρησε σε έκτρωση, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει. «Δεν ήθελα ένα παιδί σε έναν γάμο που κατέρρεε» έχει εξομολογηθεί σε μια συνέντευξή της, αν και τελικά χώρισε το 1987.

Μόνο από το τένις κέρδισε μια τεράστια περιουσία για τα δεδομένα της εποχής, την μεγαλύτερη που είχε κερδίσει μέχρι τότε μια αθλήτρια, η οποία ανήλθε στα 2 εκατομμύρια δολάρια, αναγκάστηκε όμως να τα πληρώσει όλα μέχρι δεκάρας στην Μπένετ ως αποζημίωση, όταν αυτή το 1981 προχώρησε σε αγωγή εναντίον της ζητώντας διατροφή. Το σοκ για την ίδια ήταν διπλό, καθώς, πέρα από το οικονομικό, δημοσιοποιήθηκε έτσι ξαφνικά η ομοφυλοφιλία της και πλέον η Μπίλι Τζιν Κινγκ καταγράφηκε ως η πρώτη δηλωμένη ομοφυλόφιλη αθλήτρια.

Τα επόμενα χρόνια οπλίστηκε με δύναμη για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, βγήκε μπροστά στον αγώνα για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, ενώ αναγκάστηκε να παραμείνει στα γήπεδα, παίζοντας κυρίως σε τουρνουά των διπλών, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80, ώστε να καταφέρει να εξοφλήσει τους δικηγόρους και στη συνέχεια να ανταπεξέλθει οικονομικά στην ζωή της. Τελευταίος αγώνας της ένδοξης καριέρας της υπήρξε ένα διπλό, τον Μάρτιο του 1990, με παρτενέρ τη νεαρότατη Τζένιφερ Καπριάτι. Ήταν πλέον 46,5 ετών!

Η μάχη για ισότητα

Όμως η Μπίλι Τζιν Κινγκ είχε καταφέρει στην διαδρομή της και κάτι ακόμη, ίσως το πιο σημαντικό… Να διεκδικήσει για τις γυναίκες τενίστριες ίση αντιμετώπιση και ίσες αμοιβές με αυτές των ανδρών. Και δεν δίστασε να πάει κόντρα σε όλους και σε όλα.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60 η διαφορά στις αμοιβές ανδρών και γυναικών ήταν οκταπλάσια κι αυτό ακριβώς η Κινγκ βγήκε δημόσια και κατήγγειλε ως ανήθικο, την στιγμή που βρισκόταν στην κορύφωση της καριέρας της. Ύψωσε το ανάστημά της απέναντι στους πανίσχυρους οικονομικούς και διοικητικούς παράγοντες του τένις και κάλεσε τις συναθλήτριές της να σαμποτάρουν τους αγώνες των μεγάλων τουρνουά, εκεί δηλαδή όπου αμείβονταν ελάχιστα. Μόνο οκτώ τενίστριες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά της και η παγκόσμια Ομοσπονδία απείλησε με διαγραφή τους από τα μητρώα της, όμως για την Κινγκ αυτό ήταν η αρχή ενός διαρκούς αγώνα, μέχρι να πετύχει κάτι που έδειχνε ακατόρθωτο. Ίδρυσε τον γυναικείο όμιλο τένις και ξεκίνησε ολόκληρη εκστρατεία με στόχο τα ίσα χρηματικά έπαθλα.

Σιγά-σιγά η επιμονή της βρήκε συμμάχους, όπως την εκδότρια του περιοδικού «Ο κόσμος του τένις», Γκλάντις Χέλντμαν. Αυτή έστρεψε όλη την προσοχή πάνω στην προσπάθεια της Κινγκ και διάφοροι σημαντικοί χορηγοί του αθλήματος, όπως ο Φίλιπ Μόρις, άρχισαν να χρηματοδοτούν τους ανεξάρτητους γυναικείους αγώνες που έδινε, με αποτέλεσμα, λόγω των υψηλών αποδοχών στα έπαθλα, να αρχίσουν να προσελκύονται κάποια μεγάλα ονόματα του αθλήματος, όπως η Μάργκαρετ Κορτ, η Βιρτζίνια Γουέιντ και η Κρις Έβερτ. Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο, οι διοργανωτές των μεγάλων τουρνουά άρχισαν να υποχωρούν. Έτσι, το 1971 η Κινγκ έγινε η πρώτη αθλήτρια στην ιστορία που κέρδισε 100.000 δολάρια σε έπαθλα, το 1972 (χρονιά όπου κατέκτησε και τα τέσσερα Γκραν Σλαμ) πέτυχε στο Αμερικανικό όπεν να πάρει ως νικήτρια μόλις 15.000 δολάρια λιγότερα από το νικητή των ανδρών, Ίλιε Ναστάζε, και το 1973 το ίδιο τουρνουά έγινε το πρώτο στην ιστορία που εξίσωσε τα χρηματικά έπαθλα ανδρών και γυναικών.

Τότε ακριβώς ήταν που της έριξε το «γάντι» ο Μπόμπι Ριγκς. Και την προκάλεσε δημοσίως σε έναν αγώνα μεταξύ τους, για «να αποδείξει την ανωτερότητα των ανδρών» και για «να σταματήσει επιτέλους να κλαψουρίζει», όπως είπε χαρακτηριστικά!

Man vs Woman

Στην αρχή η Κινγκ δεν πήρε στα σοβαρά την πρόταση. Και την απέρριψε. Εξοργίστηκε όμως όταν είδε σε έναν ανάλογο αγώνα την Μάργκαρετ Κορτ να παίζει εντελώς αδιάφορα και με ηττοπάθεια απέναντι στον Ριγκς και να χάνει 6-2, 6-1. Ο αγώνας μπορεί να ήταν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, όμως μετά το τέλος ο Ριγκς έγινε λαλίστατος! Η Κινγκ αποφάσισε τότε να «σηκώσει το πεσμένο γάντι» και να αποδεχθεί την πρόκληση.

Η αναμέτρηση ορίστηκε και πήρε αμέσως τεράστια δημοσιότητα. Ο Τύπος την ονόμασε «Μάχη των φύλων» και οι κάμερες της τηλεόρασης στράφηκαν πάνω στους δύο πρωταγωνιστές, αυτό ακριβώς δηλαδή που επιθυμούσε ο Ριγκς, ο οποίος το επόμενο διάστημα έστησε ένα ολόκληρο σόου, κάνοντας διαρκώς πλάκα και δηλώνοντας πως προετοιμάζεται πυρετωδώς τρώγοντας χάμπουργκερ και πίτσες! Δόθηκε και κοινή συνέντευξη Τύπου, όπου η Κινγκ ήταν μετρημένη και ο Ριγκς έλεγε διαρκώς τις συνηθισμένες του «κρυάδες».

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1973 το γήπεδο του Χιούστον γέμισε ασφυκτικά από 30.492 θεατές. Τα τηλεοπτικά κανάλια προσάρμοσαν το πρόγραμμά τους ώστε να μπορέσουν να δείξουν απευθείας τον αγώνα, που συγκέντρωσε ένα πλήθος από σπόνσορες. Υπολογίζεται ότι τον παρακολούθησαν πάνω από 50 εκατομμύρια τηλεθεατές σε 37 χώρες!

Ο Ριγκς από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισε αυτό το ματς σαν ένα σόου, που θα του αποφέρει λεφτά και θα τον θέσει και πάλι στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Η Κινγκ το αντιμετώπισε σαν έναν αγώνα «ζωής ή θανάτου» για το γυναικείο φύλο. Και τα έδωσε όλα! Απέναντι σε έναν 55χρονο, που με τα βίας τον κρατούσαν οι δυνάμεις του και από ένα σημείο και μετά είχε λαχανιάσει και σερνόταν στο ματς, η Μπίλι Τζιν Κινγκ δεν νίκησε απλώς, αλλά μέσα σε 2 ώρες και 4 λεπτά, θριάμβευσε με 6-4, 6-3, 6-3.

«Πίστευα ότι αυτός ο αγώνας θα μας πάει 50 χρόνια πίσω, αν δεν νικούσα» θα δηλώσει αμέσως μετά η μεγάλη νικήτρια, έχοντας δίπλα της έναν ταλαιπωρημένο Ριγκς, που βαριανάσαινε. Κάποιες φήμες που ακούστηκαν τότε ότι άλλαξαν οι κανόνες του σερβίς ειδικά για τον αγώνα αυτόν, έτσι ώστε ο Ριγκς να έχει σίγουρα ένα σερβίς στα δύο της Κινγκ και ως «αντάλλαγμα» η Κινγκ θα μπορούσε να χτυπάει την μπάλα και στα μεγαλύτερα όρια των «διπλών» της περιοχής του αντιπάλου της, ουδέποτε επιβεβαιώθηκαν. Ο αγώνας παίχτηκε κανονικά.

Από την Μπίλι Τζιν Κινγκ και μετά, το γυναικείο τένις πήρε την θέση που του ανήκε. Η ίδια αποτέλεσε πλέον, όχι απλώς μια παγκόσμια πρωταθλήτρια, αλλά ένα σύμβολο στην ιστορία του αθλήματος και ένα γενναίο σύμβολο στον αγώνα για τα δικαιώματα, τόσο των γυναικών όσο και των ομοφυλόφιλων. Γι’ αυτή ακριβώς την συμβολή της, το 2009 της απονεμήθηκε το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας» από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. «Αυτή η στιγμή είναι μια ευκαιρία για μένα και για την Αμερική να πούμε «ευχαριστώ» σε κάποιους από τους καλύτερους υπηκόους αυτής της χώρας και όλων των χωρών» είπε ο Ομπάμα τη στιγμή της απονομής.

Τιμήθηκε ακόμη το 1999 με το «Βραβείο Άρθουρ Ας» για την κοινωνική προσφορά της, το 2000 με ειδικό βραβείο από τον οργανισμό GLAAD για την αφοσίωσή της στον αγώνα κατά του κοινωνικού ρατσισμού, ενώ το περιοδικό «LIFE» την συμπεριέλαβε στους 100 σημαντικότερους Αμερικανούς του 20ου αιώνα και ο Έλτον Τζον έγραψε γι’ αυτήν, ως φόρο τιμής, το περίφημο τραγούδι του «Philadelphia Freedom».

Σήμερα η Μπίλι Τζιν Κινγκ ζει με την σύντροφό της, Ιλάνα Κλος, στη Νέα Υόρκη και στο Σικάγο. Ο Μπόμπι Ριγκς πέθανε το 1995. Και οι δύο φυσικά έγιναν μέλη του παγκόσμιου Hall of Fame.

* Το 2017 η «Μάχη των φύλων» γυρίστηκε ταινία με αυτό τον τίτλο (Battle of the Sexes), σε σκηνοθεσία Τζόναθαν Ντέιτον και Βάλερι Φάρις και με πρωταγωνιστές την Έμα Στόουν και τον Στιβ Καρέλ.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Γράψτε το σχόλιο σας