Με τους Κορεάτες στο πέταλο

Με τους Κορεάτες στο πέταλο

Κρίσιμο ματς, τα ίδια και τα ίδια, ποιο ματς δεν είναι κρίσιμο θα μου πείτε. Και με τον Απόλλωνα Λάρισας να παίξεις, θα κάτσεις να το δεις.

Πέταλο, λοιπόν. Πρώτο ημίχρονο σουπίτσα για το κρύο του χειμώνα, σε σημείο που είχαμε αρχίσει να λέμε τα νέα μας, πώς περάσατε το καλοκαίρι, τα παιδιά, στο σπίτι όλοι καλά; Τι μου λέτε, χάσατε την πεθερά σας, ε; Α, όχι από φυσικά αίτια, ε; Τι να κάνετε αγαπητέ μου, όλα από την ζωή είναι βγαλμένα.

Η φίλη φλερτάρει με έναν αδερφό ΑΕΚτζη, η άλλη φίλη παίζει με το κινητό της, εγώ έχω τελειοποιήσει την τεχνική του να κοιμάμαι με ανοιχτά τα μάτια και αν δε το ξέρετε, θα σας το πω τώρα: Άμα κοιμάσαι με ανοιχτά μάτια φαίνεσαι πολύ σοβαρός, πολύ καλλιτεχνικός και πολύ προβληματισμένος. Την πονάς περισσότερο την ομάδα με τέτοια μούρη, αμ πώς!

Στο μυαλό μου έχει κολλήσει το «παλαμάκια-παλαμάκια να χτυπούν τα τακουνάκια», έρχεται ημίχρονο, ο χρόνος κυλά βαρύς σαν τον θάνατο ή σαν την ευφράδεια το λόγου του Βασίλη Τσιάρτα.

Κι έρχεται το δεύτερο και το δεύτερο δεν είναι ωραίο, παιδιά, καθόλου ωραίο. Γιατί το φάγαμε, αλλά μεταξύ μας όλα αυτά, είχε τόσο κρύο σε εκείνο το ματς που μας είχαν παγώσει τα σαγόνια κι η αντίδρασή μας ήταν ευχάριστα χλιαρή.

Ώσπου σκάνε τρεις μορφές από την Ανατολή (τη μακρινή) και κάθονται στην μπροστινή σειρά. Με τα κιτρινόμαυρα κασκόλ τους. Πάρα πολύ ενθουσιώδεις, σκυλιά του πολέμου κανονικότατα, οριακά πίστευα ότι θα βγάλουν σπαθί απ’την κωλότσεπη. Κι αρχίζουν τα α και τα ου και το πάθος το ατελείωτο.

«Τι παίζει, ρε φίλε, ΑΕΚ Κίνας;», ρωτάει εύγλωττα ο διπλανός μου.

Κορεάτες ήταν η άνθρωποι, αλλά τέλος πάντων. Γύρισε η μισή κερκίδα και τους χάζευε λίγο με θαυμασμό, λίγο με αγνή ζήλια που ήρθαν οι αγροκαλλιεργητές από την Κορέα να μας πούνε τι είναι πέναλτι.

Οι άνθρωποι είχα δώσει ρέστα, εμείς -όταν ξεπεράσαμε την αρχική απορία τι στο καλό κάνουν μαζί μας- συνειδητοποιήσαμε πως το παιχνίδι παίζεται ακόμα κι αρχίσαμε τα συνθήματα, αρχίσαμε τα χαμόγελα, αρχίσαμε τις φωνές. Αρχίσαμε να λειτουργούμε σα να είμαστε σε γήπεδο, τέλος πάντων.

Γιατί ένα τυχαίο γεγονός ούτε που μπορείς να υπολογίσεις πότε έρχεται να σου υπενθυμίσει τι και γιατί είσαι στην οικογένεια που είσαι. Κορεάτες ΑΕΚτζήδες; Και εις ανώτερα.

Τέλος πάντων, ισοπαλία έληξε το ματς.

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ