Θα τον θυμόμαστε πάντα, ψηλά στον αέρα!

Στο παιδικό άλμπουμ με τις φωτογραφίες των άσων της Κυριακής, κυρίαρχη θέση είχε ο Μίμης Παπαϊωάννου. Ο παίκτης κοινής αποδοχής. Όχι απαραίτητα διότι όλοι τον θεωρούσαν καλύτερου παντός άλλου που μπορεί (τελικά) να είναι. Κυρίως γιατί ο Μίμης ως παίκτης και ως προσωπικότητα δεν πόλωνε. Δεν δημιουργούσε αντιπαραθέσεις. Ηταν για σχεδόν δυο δεκαετίες η σημαία της ΑΕΡΚ αλλά ήταν ταυτόχρονα ο παίκτης που με την συμπεριφορά του υπέρβαινε τις ομαδικές διαχωριστικές γραμμές.

Άνθρωπος με ποιότητα και ήθος. Δεν δέχτηκε ποτέ του κόκκινη κάρτα κι είχε να το λέει ακόμα και στα βαθιά του γεράματα κάθε φορά που η κουβέντα ερχόταν γύρω από τα έργα και τις ημέρες του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι ας ήταν ο παίκτης που η στατιστική της ΦΙΦΑ τον ανέδειξε κορυφαίο όλων στην Ελλάδα. Κι ας ήταν (και φυσικά παραμένει) πρώτος σκόρερ της ιστορίας της ΑΕΚ. Κι ας είχε είκοσι γκολ σε εξήντα συμμετοχές με το εθνόσημα πολλές από αυτές ως αρχηγός.

• Διαβάστε επίσης: Ο Ολυμπιακός, το… τέλος της ΑΕΚ στο Ρέντη, ο χαμένος τίτλος, η εντολή Μίτσελ και η «τρύπα στο νερό»

Ο Μίμης με το… υπόγειο χιούμορ και την χαρακτηριστική προφορά ήταν ένα ποδοσφαιρικό φαινόμενο. Ακόμα και τώρα κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν ήταν σέντερ φορ, αριστερό εξτρέμ ή δεκάρι. Προφανώς ήταν και τα τρία. Τον βοηθούσε σε αυτό η απαράμιλλη τεχνική του, τα φοβερά κοντρόλ, τα εντυπωσιακά άλματα και τα ευθύβολα σουτ. Ηταν ένας ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής που τον καθοδηγούσε στο γήπεδο το ένστικτό του.

Κι αν θέλουμε να μιλήσουμε με ακρίβεια οφείλουμε να πούμε ότι ο Μίμης Παπαϊωάννου ήταν ο πιο αδικημένος ποδοσφαιριστής στην εποχή του. Διότι αυτόν ζήτησε να πάρει η Ρεάλ Μαδρίτης. Κι είναι λάθος να πιστεύουμε ότι τον είδε στο περίφημο φιλικό το 1965 που της έβαλε δυο γκολ και τον ζήτησε. Όχι, η αλήθεια είναι πως η Ρεάλ ζήτησε αυτό το φιλικό για να δει τον Μίμη. Κι αυτός της έβαλε δυο υπέροχα γκολ και την ανάγκασε να ανοίξει το πορτοφόλι της και να προσφέρει στην ΑΕΚ κοντά τυριά εκατομμύρια για να τον πάρει στην Μαδρίτη. Κι η ΑΕΚ αρνήθηκε. Αυτή είναι η αλήθεια.

Η ΑΕΚ αρνήθηκε κι έτσι ποτέ δεν μάθαμε τι θα έκανε ο Μίμης Παπαϊωάννου στο πλευρό του Πούσκας που τότε ολοκλήρωνε την καριέρα του κι αν ο Ελληνας αριστεροπόδαρος θα διαδεχόταν τον Ούγγρο μαέστρο περίπου στην ίδια θέση. Ενδεχομένως η ιστορία του σπουδαίου Παπαϊωάννου θα είχε γραφτεί διαφορετικά αν πήγαινε στην Ρεάλ. Κι έτσι όμως κι αφού ξεπέρασε την πίκρα του συνέχισε να μεγαλουργεί στα ελληνικά γήπεδα και να συγκεντρώνει την εκτίμηση και τον θαυμασμό των φιλάθλων.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Ο Μίμης έδωσε τις τελευταίες παραστάσεις του στην ξέφρενη πορεία της ΑΕΚ στο ΟΥΕΦΑ το 1977 ξετινάζοντας τα δίχτυα του Παρκς με την κεφαλιά-ποίημα στην επική ανατροπή και πρόκριση επί του Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς και με το πρωτάθλημα που πήρε η ομάδα του το 1979. Θα τον θυμόμαστε να απογειώνεται και να ίπταται. Θα τον θυμόμαστε πάντα, ψηλά στον αέρα.

Γράψτε το σχόλιο σας