Ο Παναθηναϊκός «πουλάει» μόνο όνομα, ήλιο και θάλασσα…

Στις μεταγραφές δεν αρκεί μόνο να επιλέξει η ομάδα. Επιλέγει και ο ποδοσφαιριστής. Όταν φυσικά πρόκειται για έναν παίκτη που θα κάνει τη διαφορά. Ένας μέτριος μπορεί να πετούσε και τη σκούφια του για να παίξει στον Παναθηναϊκό.

Οι «πράσινοι», αν πάρουμε ως δεδομένο ότι θα εξασφαλίσουν την άδεια, θα βγουν στην αγορά το ερχόμενο καλοκαίρι με τη δυνατότητα να αποκτήσουν όσους κοινοτικούς επιθυμούν. Από τη στιγμή που θα έχουν περισσότερες επιλογές, η λογική λέει ότι θα είναι και πιο εύκολο το έργο τους. Φυσικά δεν θα υπάρχουν τα ελαφρυντικά των δύο προηγούμενων μεταγραφικά περιόδων, οπότε οι απαιτήσεις αυξάνονται και κάθε λάθος κοστίζει.

Τα χρήματα που θα δοθούν για ξένους παίκτες θα είναι πιο πολλά από το να φέρεις παίκτες με τις αποδοχές των Χατζηθεοδωρίδη, Καμπετσή, Βέργου, Σιφναίου, Πούγγουρα. Έχουμε επισημάνει, παράλληλα, ότι τώρα θα κριθεί ο Νταμπίζας πιο αυστηρά για τον μεταγραφικό του σχεδιασμό. Η αποστολή του, όπως και να έχει, θα είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Για να πείσεις έναν ξένο που θα κάνει τη διαφορά, χρειάζονται πολλά πράγματα. Κι αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός πλην της δυναμικής του, του ονόματος που έχει ακόμα εκτός συνόρων, παρά την καθίζηση των τελευταίων ετών, δεν διαθέτει και πλούσια επιχειρήματα.

Άντε να χρησιμοποιήσει και τις συνθήκες ζωής. Θάλασσα και ήλιο. Το 90% των ποδοσφαιριστών που ήρθαν στη χώρα μας, έχουν μείνει απολύτως ικανοποιημένοι. Ο Μουνιέ, για παράδειγμα, που δύο χρόνια έχει προσφέρει ελάχιστα στον σύλλογο, πήγε για Πάσχα στη Μήλο και ξετρελάθηκε. Ανέβαζε συνεχώς φωτογραφίες στο instagram με την οικογένειά του. Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν και τα επιχειρήματα.

Ένας παίκτης εκτός από τις συνθήκες στη χώρα για τον ίδιο και τον οικογένειά του, εκτός εκτός από τα σχολεία των παιδιών του, κοιτάει αρκετά ακόμα πράγματα. Αν πληρώνεται στην ώρα του. Είναι ένα θέμα που ο Παναθηναϊκός φέτος το έχει ρυθμίσει. Η τελευταία δόση του Φεβρουαρίου μπήκε με μικρή καθυστέρηση, αλλά χρήματα δεν έχασε και δεν θα χάσει κανείς. Είναι, πάντως, ένα ζήτημα. Μπορεί κάποιος να μην συμβιβάζεται με τις καθυστερήσεις έστω και λίγων ημερών.

Κοιτάει επίσης τον ανταγωνισμό. Ελάτε στη θέση κάποιου ξένου. Τη μία σεζόν βλέπει την ομάδα ένατη, φέτος κάπου εκεί θα τερματίσει, αν νικήσει τον Παναιτωλικό. Όποια κι αν είναι η δυναμική, όσο κι αν βασιστεί κάποιος στο brand name, δεν χτυπάει καλά το να σε βλέπει στη μέση της βαθμολογίας και μάλιστα σε ένα πρωτάθλημα χαμηλής ταχύτητας, όπως το ελληνικό.

Μπορεί κάλλιστα να θεωρήσει ότι δεν θα εξελιχθεί. Και τι να του πεις; Ότι τη μία σεζόν ξεκίνησα με αφαίρεση βαθμών για ένα κουτί μπύρας στον αντίπαλο προπονητή και ήρθε κι άλλη γιατί δεν πλήρωνα τον Βέμερ; Ότι φέτος ξεκίνησα με -6 γιατί δεν πήρα άδεια και ήρθε ακόμα ένα -5 γιατί έκαναν επεισόδια οι οπαδοί μου σε ντέρμπι; Θες να δικαιολογηθείς και μπορεί να τα κάνεις και χειρότερα.

Ας πάμε και στις εγκαταστάσεις. Ο Αλαφούζος πήρε ένα προπονητικό κέντρο, αλλά δεν έχει πλέον τη διάθεσή ή την οικονομική δυνατότητα να το εξελίξει, αξιοποιώντας μία παραπλήσια έκταση που αγόρασε. Κάποια τμήματα υποδομής προπονούνται στην Παιανία, οι υπόλοιποι στο «Γ. Καλαφάτης». Έγιναν έργα βελτίωσης στα προπονητικά στο Κορωπί που είχαν θέμα, γενικά, όμως, απέχει από τα να κριθεί αντάξιο του μεγέθους του συλλόγου.

Πάμε και στην Ευρώπη. Ένας σύλλογος που έχτισε όνομα στο εξωτερικό με τις πορείες του, τώρα δεν μπορεί αυτό να το εκμεταλλευτεί. Εκτός του ότι η ομάδα δεν παίζει σ’ ευρωπαϊκή διοργάνωση, δεν έχει να επιδείξει και κάτι αξιόλογο εκτός συνόρων, από τον Φλεβάρη του 2010, όταν και απέκλεισε τη Ρόμα. Και δεν θα υπάρχει Ευρώπη και τη μεθεπόμενη σεζόν. Η Ευρώπη, έστω και το Γιουρόπα Λιγκ, αποτελεί ένα κίνητρο, είναι μία βιτρίνα για να παρουσιάσει κάποιος το ταλέντο του. Μείον ακόμα ένα επιχείρημα.

Ας δούμε και το πιο σημαντικό. Όλα τα παραπάνω μπορεί να θεωρηθούν ανούσια, αν στο συμβόλαιο του παίκτη, μπει ένα σημαντικό ποσό. Θα καμφθούν οι όποιες αντιρρήσεις του. Εντάξει, ενδεχομένως ορισμένοι να μην στέκονται μόνο στο χρήμα, αλλά οι περισσότεροι σαφώς και θα το υπολογίσουν. Έλα, όμως, που δεν μπορεί ούτε αυτό να δώσει ο Παναθηναϊκός. Κυρίως αυτό. Κίνα, Κατάρ, Σαουδική Αραβία δεν μπορούμε να γίνουμε. Να τάζουμε εκατ. ευρώ για να είναι κάποιος τρίτος, τέταρτος κι έβδομος.

Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι ο Νταμπίζας δεν έχει και πολλά επιχειρήματα, ούτε και ο Δώνης. Μπορεί να μεταφέρουν σε έναν παίκτη πόσο πολύ τον θέλουν στην ομάδα, να του αναλύσουν ότι είναι πολύτιμο γρανάζι στο πλάνο που έχουν, να τον κάνουν να νιώσει σημαντικός, ωστόσο, ξέρουν ότι αυτό ίσως να μην είναι αρκετό.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Κι όλα αυτά αν θες να φέρεις έναν παίκτη που θα μειώσει το ρίσκο της επιλογής και ξέρεις ότι θα σου δώσει αυτά που ζητάς. Γιατί ένας μέτριος, μπορεί να μην έχει και πολλές ενστάσεις. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι να μην έχει πλέον μετριότητες ο Παναθηναϊκός…

Γράψτε το σχόλιο σας