Ο Ζοσέ Ανιγκό έχει ζήσει/κάνει/δει τα πάντα. Και τα περισσότερα δεν θα τα μάθουμε ποτέ…

Η ζωή του σίγουρα θα αποτελέσει κάποια στιγμή ερέθισμα για σενάριο ταινίας. Ή για μυθιστόρημα. Ή καλύτερα… μυθιστορήματα (σε ένα βιβλίο αποκλείεται να χωρέσει ο βίος του), που θα γίνουν παγκόσμια best seller. Όσοι έχει τύχει απλώς να συνομιλήσουν με τον Ζοσέ Ανιγκό, ισχυρίζονται ότι ποτέ δεν έχουν ακούσει την ίδια ιστορία. Το άγραφο βιβλίο της ζωής του προπονητή του Ολυμπιακού στο σημερινό παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ και πρώην «μεγάλου αφεντικού» της Μαρσέιγ (και συνολικά του γαλλικού ποδοσφαίρου) είναι ατελείωτο και γεμάτο μυστικά και περιπέτειες, που 9 στους 10 «κανονικούς» ανθρώπους, δεν έχουν καν φανταστεί.

Παιδί Ισπανών πολιτικών προσφύγων, που εγκατέλειψαν τη χώρα κυνηγημένοι από το καθεστώς του Φρανσίσκο Φράνκο. Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Μασσαλία. Στην «καρδιά του προβλήματος». Κι όμως, ποτέ δεν αισθάνθηκε την πόλη του ως αυτό το επικίνδυνο και τοξικό περιβάλλον βλέπουν όσοι δεν έχουν την ίδια εξοικείωση με όσα συμβαίνουν εντός των ορίων της. Ισως σε αυτό έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν από… πάντα ένα από τα καμάρια της πόλης. Ένα σημείο αναφοράς της Μασσαλίας, την παρέα και τη φιλία του οποίου επιζητούσαν τα όλοι. Από τους φορείς της πόλης, ως και τους πραγματικούς «διοικητές» της, που κανόνιζαν και κανονίζουν τα πάντα από τις σκιές.

Διαβάστε επίσης: Οι τρεις λόγοι που ο Αταμάν είναι ο επικρατέστερος για τον πάγκο του Παναθηναϊκού

Αν και δεν θεωρούνταν ιδιαίτερα ταλαντούχος, από μικρός ξεχώριζε. Ηταν ο πιο σκληρός από όλους. Αμυντικός. Δυναμικός. Και δυνατός. Αμίλητος. Φοβιστικός. Αμείλικτος στον αγωνιστικό χώρο. Σε σημείο… αντιαθλητικό. Παιδί της Μαρσέιγ. Από πάντα. Φόρεσε τη φανέλα της 207 φορές (1979-1987). Εγινε αρχηγός. Το 1996 επέστρεψε ως προπονητής της 2ης ομάδας. Για την ακρίβεια, δεν έφυγε ποτέ. Εγινε ο «σκοτεινός πρίγκιπας» των… πάντων. Στην «ομάδα του», έκανε τα πάντα. Προπονητής, που έφτασε έως τον τελικό του Κυπέλλου UEFA του 2004, τεχνικός διευθυντής, πρόεδρος, διευθύνων σύμβουλος, επικεφαλής τμήματος σκάουτινγκ. Τα είδε και τα άκουσε όλα. Τα έκανε όλα.

ΤΟΝ ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Ο Ανιγκό δεν κρύβει ότι η ζωή του περιλάμβανε μια σειρά από γεγονότα που δεν μπορεί καν να διηγηθεί. Αλλά και πανίσχυρους (και επικίνδυνους) φίλους, που του επέτρεψαν να κάνει ό,τι θέλει στη Μαρσέιγ και να μην αισθανθεί ποτέ κίνδυνο. Ωστόσο, η εν ψυχρώ δολοφονία του γιου του, Αντριέν, τον Σεπτέμβριο του 2013, στη μέση του δρόμου, άλλαξε την κοσμοθεωρία του. Μόλις 30 ετών, ο πρωτότοκός του. Δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την αύρα της Μασσαλίας. Παραβατικός από τα μικράτα του. Ληστείες, κάθε λογής αδικήματα, φυλακή. Αλλά μετά το 2010 που αποφυλακίστηκε, «καθαρός». Αλλά και στόχος. Το 15ο θύμα του πολέμου των συμμοριών της πόλης εκείνη τη χρονιά. Ένα τραγικό γεγονός, που ούτε ο ίδιος ο Ανιγκό ούτε οι ισχυροί και… περίεργοι φίλοι του μπόρεσαν να αποτρέψουν. Μία βίαιη υπενθύμιση της θνητή του φύσης, μια τραγική υπενθύμιση ότι κανείς δεν είναι άθικτος ή άτρωτος. Μια υπόθεση που δεν είχε καμία σχέση με το ποδόσφαιρο, αλλά που έκανε τον Ανιγκό να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο. Εστω και μετά από δύο χρόνια απομόνωσης.

Η απόφαση του Ανιγκό να φύγει από τη Μασσαλία και να μετακομίσει στην έπαυλή του στο Μαρόκο, μαζί με την τελευταία γυναίκα του και την κόρη του, ήταν συνειδητή. Αποφάσισε να γίνει επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ της ομάδας του στην Αφρική. Μακριά από την πόλη του. Ηθελε να ξεφύγει, αλλά και να σκεφτεί. Και τελικά αποφάσισε να κάνει αυτό που ξέρει καλά και τον κάνει χαρούμενο: Την μπάλα. Αυτή τη φορά, όμως, όχι πίσω από το γραφείο, αλλά μέσα στο γήπεδο.

Η πρόταση του Λεβαδειακού το 2017, θεωρητικά, δεν θα έπρεπε καν να τον συγκινήσει. Αλλά το έκανε. Προφανώς το ζήτημα δεν ήταν οικονομικό. Βλέπετε ο Ανιγκό είναι βαθύπλουτος. Και δεν το έκρυψε όταν ήρθε στην Ελλάδα πως τα λεφτά ήταν το τελευταίο πράγμα που τον ενδιέφερε. Η (επι)στροφή στην προπονητική έγινε για τη χαρά του παιχνιδιού και την ικανοποίηση του αποτελέσματος και του «κτίζειν». Ηταν η ψυχοθεραπεία του και η ανάγκη να μεταδώσει τις γνώσεις του, τις ικανότητές του, τα… κόλπα του. Ο Λεβαδειακός ήταν το πρώτο του πείραμα. Ένα πείραμα που πέτυχε και επανέφερε στο προσκήνιο τον προπονητή Ανιγκό. Και όχι τον άτεγκτο, σκληρό, αδίστακτο διαπραγματευτή της Μαρσέιγ. Την επόμενη σεζόν πήγε στον Πανιώνιο των Χιλίων προβλημάτων. Και κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός. Ή πιο σωστά, ο Βαγγέλης Μαρινάκης.

Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΖΩΗΣ

Ο Ανιγκό αποτελούσε ένα από τα πρόσωπα του στενού κύκλου που συνεισέφερε στο κομμάτι των μεταγραφών. Αποτέλεσε βασικό λόγο άφιξης ποδοσφαιριστών όπως ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί και ο Ματιέ Βαλμπουενά. Βοήθησε σε πλείστες άλλες περιπτώσεις με τις γνωριμίες και την… πειθώ του. Τον Νοέμβριο του 2019 ανέλαβε και επίσημα χέρι επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ της Νότιγχαμ Φόρεστ. Με την απόκτηση του Μπρις Σάμπα, να αποδεικνύεται κομβική, καθώς ο νυν βασικός τερματοφύλακας της 2ης στο Σαμπιονά Λανς, έδωσε με τις αποκρούσεις του στην άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ στους Reds.

Ο Ολυμπιακός και ο Βαγγέλης Μαρινάκης στάθηκαν στο πλευρό του Ανιγκό σε δύσκολες στιγμές. Με αποτέλεσμα πέρυσι ο Γάλλος να επιστρέψει στο Ρέντη ως επικεφαλής της ακαδημίας. Ενώ τον Σεπτέμβρη ανέλαβε χρέη διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος, διατηρώντας παράλληλα τον ρόλο του επικεφαλής των τμημάτων υποδομής. Αποτέλεσε την «ασπίδα» του Μίτσελ στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Επαιξε σημαντικό ρόλο και στις μεταγραφικές κινήσεις του Ιανουαρίου (Ροντινέι, Ραμόν, Κανός, Μπουτούτσι), ενώ σε κρίσιμες στιγμές έκανε αισθητή την παρουσία του. Μία τέτοια, έλαβε χώρα μετά το τέλος του πρόσφατου αγώνα με τον Αρη, όταν αποφάσισε να… βάλει στη θέση του με τρόπο δυναμικό και άμεσο τον Ματιέ Βαλμπουενά, το «παιδί» του, κρίνοντας ότι ένα ξέσπασμά του στα αποδυτήρια, δεν ήταν χρήσιμο εκείνη τη στιγμή.

Λίγες ημέρες πριν κλείσει τα 62 του χρόνια, ο Βαγγέλης Μαρινάκης τον κάλεσε να αναλάβει τα ηνία του Ολυμπιακού, μετά την παραίτηση του Μίτσελ. Οντας αυτός που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την ομάδα και τις ανάγκες της. Ο Ανιγκό έκανε αυτό που του ζήτησε ο ισχυρός άνδρας των Πειραιωτών. Ανέλαβε την ευθύνη να διατηρήσει τους Ερυθρόλευκους στον δρόμο της κατάκτησης του τίτλου. Πολύ απλά, διότι θεωρεί πως όπου, όποτε και όπως χρειάζεται, οφείλει να βοηθήσει τον Ολυμπιακό. Την ομάδα και τον πρόεδρό του, που στάθηκαν δίπλα του σε στιγμές που λίγοι θα το έκαναν.

«ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΡΑΣ, ΠΑΜΕ ΜΕΣΑ». ΚΑΙ ΠΗΓΕ…

Ο Ανιγκό δεν μπορεί επ’ ουδενί να χαρακτηριστεί μάγος. Ούτε θα κάνει… κοσμοϊστορικές αλλαγές. Δεν χρειάζεται, άλλωστε. Αλλά είναι ένα πρόσωπο σεβαστό. Λιγομίλητος. Ευγενικός και ευγενής, αλλά με αποδεδειγμένα αυξημένη την ουσία της λέξης σεβασμός. Ένας άνδρας του Λιμανιού, με τρόπους, με κουλτούρα, με πραότητα, αλλά που δεν ξεχνάει την καταγωγή του. Από πού προέρχεται. Στον πρόσφατο πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου ΑΕΚ-Ολυμπιακός, ο προπονητής τερματοφυλάκων της Ενωσης, Κάρλος Ρόα, τον έβρισε και του είπε «πάμε μέσα», παίρνοντας τον δρόμο για τη φυσούνα. Πίστευε ότι δεν θα τον ακολουθούσε. Όταν γύρισε, τον είδε μπροστά του. Πήγε. Εμειναν οι δυο τους! Το τι έγινε εκεί, είναι δικό τους θέμα. Ο Ανιγκό, όμως, πήγε. Για εκείνους που τον ξέρουν, δεν αποτελεί έκπληξη. Θα πήγαινε, όποιος κι αν ήταν απέναντι. Ειδικά απέναντι σε κάποιον που προσέβαλε τον ίδιο και (κυρίως) την ομάδα του, τους παίκτες του.

MUST READ

«Για αυτό ο Μπαρτζώκας δεν χρησιμοποίησε καθόλου τον Μόουζες Ράιτ»

Πλέον, έχει μπροστά του μια αποστολή δύσκολη, επικίνδυνη, πιεστική. Αλλά, αλήθεια, όταν έχεις κάνει και δει τόσα στη ζωή σου, όταν έχεις χάσει ένα παιδί με τον τρόπο που το βίωσε ο Ανιγκό, τι να φοβηθείς; Όλα τα υπόλοιπα φαντάζουν παιχνίδι.

Γράψτε το σχόλιο σας