Καλύτερα κόντρα σε αναπληρωματικούς ή βασικούς περιπατητές;

Λευτέρης Δούκας 30.05.2019-20:10

Η μόνη ΠΑΕ με θολό ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι το χαρτί, όπου ο μεγαλομέτοχος κρύβεται πίσω από τον τίτλο του ισχυρού ανδρός.

Έγραφα μετά τον τελικό κυπέλλου, πως ο ΠΑΟΚ έχει την ευλογία να περιστοιχίζεται από εξαιρετικές πένες, ή μάλλον πλήκτρα, για να προσαρμοστούμε στα δεδομένα της εποχής.

Τα πλήκτρα από μόνα τους δε μπορούν να γιατρέψουν μια προβληματική κατάσταση ούτε και να καταστρέψουν μια ιδεώδη, είναι σε θέση όμως να δημιουργήσουν ένα επικοινωνιακό πλέγμα γύρω από το σύλλογο, με πολυδιάστατες προεκτάσεις.

Να παρουσιάσουν τη δική τους αλήθεια που θα κατατροπώνει τους επιτιθέμενους, να επισημάνουν την υποκρισία και την αστειότητα των άλλων, να βάλουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση.

Είναι κι αυτή μια μάχη εντυπώσεων, που παίζει το ρόλο της στο συνολικό «γίγνεσθαι».

Το παραπάνω αποτελεί ακόμα ένα σημείο υπεροχής του ΠΑΟΚ έναντι του χάρτου, που δεν υστερεί απλά αλλά είναι για γέλια. Διαβάζεις ρεπόρτερ Πατατάκια και θες διερμηνέα για να καταλάβεις τι θέλει να πει, ο άνθρωπος συνιστά το ζωντανό παράδειγμα του ελλειμματικού συστήματος παιδείας της χώρας. Δε γίνεται να αρθρογραφείς και να μην γνωρίζεις συντακτικό, αν και κατά της θανατικής ποινής ο δάσκαλος που είχε στο Δημοτικό θα έπρεπε να εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες.

Στα ίδια επίπεδα ο Κεφτετζόγλου και οι λοιποί, όταν το μυαλό στροφάρει με μανιβέλα πως να περάσουν προς τα έξω αυτά που πρέπει; Ακολουθούν στα τυφλά ότι γράφουν τα ραβασάκια, ακόμα όμως και ψέματα ή και μισές αλήθειες να χρειαστεί να πεις, απαιτείται μια τεχνική ώστε να πείσεις το κοινό πως είναι έτσι.

Εσχάτως ανακάλυψα νέο λουλούδι ονόματι Τάσος Τσατάλης, το παλικάρι μας βοήθησε να καταλάβουμε πως προέκυψε η έκφραση «μας τα έκανες τσατάλια».

Σε χθεσινό κείμενο εξυμνούσε την επάνοδο των πλέι οφ στο πρωτάθλημα, άποψη που σε γενικές γραμμές δε με βρίσκει τόσο αντίθετο, από τις υπάρχουσες επιλογές ήταν η λιγότερο κακή.

Το ενδιαφέρον, κατανοητό και τεκμηριωμένο κείμενο του Τσατάλη μας τα χάλασε προς στο τέλος, όταν αναφέρθηκε στην περίπτωση συμμετοχής ομάδας όπως ο Ατρόμητος. Υποστήριζε πως πρέπει να διασφαλιστεί ότι δε θα παίζει σε άλλα ματς χωρίς τους δανεικούς και σε άλλα με φουλ σύνθεση, επιβεβαιώνοντας τη ρήση του Ναπολέοντα, πως «ο λαός ποδηγετείται με χάντρες και καθρεφτάκια».

Ο φετινός αήττητος πρωταθλητής πήρε 4 βαθμούς από τον Ατρόμητο που έπαιξε χωρίς τους δανεικούς, ενώ ο δευτεραθλητής γαύρος κόντρα στο Περιστέρι που είχε όλα του τα φτερά, μάζεψε 6 στους 6. Έτσι λένε τα γεγονότα, οι αριθμοί, αυτοί όμως το χαβά τους…

Αναφέρομαι στο γαύρο διότι ο συνεταίρος είναι η προέκταση του εαυτού σου, πάντα θα σε ενδιαφέρουν οι επιδόσεις του.

Από τους 3 πρώτους της βαθμολογίας μάλιστα, ο μόνος που δεν κέρδισε μέσα στο Περιστέρι ήταν ο ΠΑΟΚ, που θεωρητικά είχε το ευκολότερο έργο, όντας καλύτερος κι έχοντας απέναντι του ομάδα με απουσίες. Αδιάφορο κι αυτό, χάντρες και καθρεφτάκια, να πουλάμε…

Αν τώρα ο σύλλογος του Τσατάλη κατάφερε να χάσει στο ΟΑΚΑ από εκείνους που δεν προορίζονταν ούτε για την 18άδα του ΠΑΟΚ, μπορούν να κάνουν κάτι πιο έξυπνο αντί να γκρινιάζουν:

Να μας ζητήσουν του χρόνου δανεικούς, μπας και δουν κάναν παίκτη της προκοπής στο ρόστερ τους.

Αφού καταπιαστήκαμε με την αριθμολαγνεία και μας καίει η αξιοπιστία πάντως, μαζί με τις 11άδες να εξασφαλίσουμε και τα υπόλοιπα: Πως όλες οι ομάδες θα παίζουν το ίδιο δυνατά και με το ίδιο πάθος κόντρα σε όλους.

Αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία, καλύτερα να αντιμετωπίζω βασικούς που…βαριούνται να τρέξουν, παρά αναπληρωματικούς που μασάνε σίδερα.

Διόλου θεωρητικό αυτό, ακόμα και η θέληση σε κάποιες περιπτώσεις, είναι μετρήσιμο μέγεθος.

Η φωτό που βλέπετε παρακάτω είναι από το φετινό χαρτί-«ο Άρης», στο 4.18 της αναμέτρησης, ο φακός συλλαμβάνει τον διαιτητή να βρίσκεται πίσω από 8 ποδοσφαιριστές του φιλοξενούμενου, ενώ η γηπεδούχος φεύγει στον αιφνιδιασμό.

Στο αμέσως επόμενο στιγμιότυπο 6 sec αργότερα, ο φακός συλλαμβάνει τον διαιτητή να έχει ξεπεράσει στο σπριντ 6 (!!!!) από τους 8 ποδοσφαιριστές του φιλοξενούμενου, που παρατηρούσαν τον Μπογιέ να εφορμά στην εστία τους και να σκοράρει.

Οι ίδιοι ποδοσφαιριστές πάνω στους οποίους αποτυπώνεται σε όλες τις διαστάσεις η Σαλονικιώτικη χαλαρότητα εν ώρα φραπέ, μόλις μια εβδομάδα πριν με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, έμοιαζαν με κλώνους του Μπολτ και του Γκεμπρεσελασιέ, τρέχοντας ακατάπαυστα!

Στο όνομα μιας δήθεν αξιοπιστίας μας κουνάνε το δάχτυλο λοιπόν, αφήνοντας υπονοούμενα βασισμένα σε θεωρίες συνωμοσίας, ενώ τα ντοκουμέντα και οι αριθμοί τους διαψεύδουν.

Μίζεροι δεν είμαστε σαν κι αυτούς γι αυτό και ο ΠΑΟΚ υπερψήφισε τα πλέι οφ, όχι όμως και κερατάδες και δαρμένοι. Δεν είναι δυνατόν ειδικά αυτοί, ν΄αφήνουν υπονοούμενα.

Αν ο Ατρόμητος είναι δική μας ομάδα όπως λένε, τι πιο απλό από το να του πούμε «κάτσε και χάσε», δεν υπάρχει λόγος να του ζητάμε να μη βάλει τους δανεικούς μας. Είναι κάτι που προστατεύει τους παίκτες κυρίως, φανταστείτε να χάσει τετ α τετ ο Κουλούρης ή να κερδίσουμε με αυτογκόλ του Χατζηισαία…

Νομίζω πως κατά βάθος ο ποιητής ήθελε να πει πως θα έπρεπε στα πλέι οφ να σφυρίζει ο Κομίνης, ο Σιδηρόπουλος, ο Τζήλος και τα λοιπά λουλούδια, να εξασφαλιστεί πως όλοι θα παίζουν με στόχο να κόψουν βαθμούς από τον ΠΑΟΚ και να ανοίγουν τα πόδια στον ανταγωνιστή του, να καταργηθούν οι ξένοι διαιτητές μαζί και το VAR που δεν τους έκανε τα χατίρια στον τελικό, ώστε το πρωτάθλημα να επανέλθει στην κανονικότητα που τους βολεύει.

ΥΓ. Οδεύοντας προς το τέλος του πονήματος ο Τσατάλης είπε να δώσει τα ρέστα του, αναφερόμενος στο ιδιοκτησιακό κάποιων ΠΑΕ, επικαλούμενος τοποθετήσεις όχι τυχαίων ανθρώπων, αλλά θεσμικών παραγόντων ομάδων, όπως τους βάφτισε. .

Οι θεσμικοί και μη τυχαίοι που εμφανώς ντράπηκε να ονοματίσει, είναι ο «ποιος πήρε τηλέφωνο τον Τζήλο;» Καραπαπάς κι ο «κοζάρεις από μανέστρα» Γεωργίου, που μετά την θεσμική του αποκάλυψη, τον επέστρεψαν στον ακόμα πιο θεσμικό ρόλο του καφετζή.

Για τις μετοχικές συνθέσεις κάθε ΠΑΕ όπως και τις πιθανές αγοραπωλησίες, γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος από την ΕΕΑ. Έχει ο ίδιος κάποια απορία, αμφιβολία, πληροφορία, ένδειξη, για ΠΑΕ που έχει αλλάξει χέρια, στα κρυφά;

Οι ακατανόητες, αβάσιμες και έωλες απορίες είναι για τους θαμώνες της Μυκόνου, το ποδόσφαιρο σε όλα τα επίπεδα, είναι αντρικό παιγνίδι.

Η μόνη ΠΑΕ με θολό ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι η αγαπημένη ομάδα του Τσατάλη, όπου ο μεγαλομέτοχος κρύβεται πίσω από τον τίτλο του ισχυρού ανδρός. Κάνει δηλώσεις ως αφεντικό, τραπεζώνει δημοσιογράφους, τα ΜΜΕ τον ταυτίζουν με κάθε απόφαση, απόλυση, πρόσληψη (με τη φόρα που πήρα θα έγραφα και «πληρωμή», αλλά το έσωσα), επισκέπτεται υπουργούς, συναντιέται με τον Περέιρα κλπ, χωρίς να είναι ούτε απλό μέλος του ΔΣ.

Μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Παναιτωλικός εξ όσων γνωρίζω είναι ο Κωστούλας και της Ξάνθης ο Πανόπουλος, αν ξέρει κάτι άλλο να μας το πει να το μάθουμε κι εμείς.

Αφού μας ενημερώσει εννοείται, ποιος είναι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ χαρτί, δε γίνεται να ξέρουμε τον ισχυρό άνδρα κι όχι τον ιδιοκτήτη.